Ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερο ταμπού για τη σημερινή αριστερά απ' το ταμπού απέναντι στο μίσος, κι ας έγραφε ο Μπένγιαμιν, άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας σε ό,τι αφορά τον δογματικό φανατισμό, ότι οι σοσιαλδημοκράτες έκαναν τεράστιο κακό στην εργατική τάξη κολακεύοντάς την αρκετά ώστε να ξεχάσει το "μίσος" της και μαζί "το πνεύμα θυσίας" της . Ο σημερινός αριστερός είναι ένα ευνουχισμένο υποχείριο του "διαλόγου", του "διαλόγου" που πρέπει να γίνεται ακόμα και αν την ίδια στιγμή άνθρωποι πεθαίνουν απ' το κρύο, γιατί, λέει, αυτό είναι ο πολιτικός πολιτισμός. Αυτό σημαίνει στην πράξη η αριστερή "αγάπη" σήμερα: μειλίχια ανοχή στην ισοπέδωση των ανθρώπων για χάρη του "διαλόγου" με τον ισοπεδωτή.

…

Αυτός που δεν έχει τίποτα μπορεί να έχει πειθαρχία μόνο αν έχει πρώτα μίσος, μίσος το οποίο τιθασεύει, οργανώνει, οξύνει και επιτείνει με ψυχρότητα ίση με αυτή του ανθρώπου που κοιτάζει την πείνα και την εγκατάλειψη σαν στατιστικό, σαν μια ατυχή επιπλοκή των αγορών, σαν μια παροδική ανωμαλία στην σύγκλιση δεικτών. Γιατί και αυτός ο άνθρωπος, ο πλούσιος άνθρωπος, ή ο άνθρωπος που γλείφει με κάθε κόστος τους πλούσιους ανθρώπους, ή ο άνθρωπος που ναι μεν καταλαβαίνει αλλά δεν θέλει να αλλάξει ποτέ τίποτα, έχουν μίσος. Μισούν τον φτωχό στον ίδιο ακριβώς βαθμό που αγαπούν το κέρδος και το χρήμα· και η πείνα που νομιμοποιούν σε βάρος του είναι η σφραγίδα αυτού του συνάμα ανομολόγητου και ανθρωποκτονικού μίσους.

Για αυτό και ανερυθρίαστα ομολογώ πως το αναρχικό σύνθημα "μίσος ταξικό" μού φαίνεται εξόχως αρμόζον για την πάστα ανθρώπου που πρέπει να είναι ο κομμουνιστής. Το ταξικό μίσος είναι αυτό που γίνεται εφικτό απ' τη συνείδηση του ότι ο κόσμος είναι χωρισμένος σε τάξεις. Και συνεπώς είναι μίσος που απορρέει τόσο από την ταξική οργάνωση όσο κι απ' την εχθρότητα ενάντια σ' αυτή την οργάνωση. Πώς μπορείς να αγαπήσεις τον άνθρωπο αν δεν μισήσεις με όλο σου το είναι τις τάξεις, τον ταξικό διαχωρισμό, την ταξική διαίρεση που δημιουργεί το αμοιβαίο ταξικό μίσος; Πώς γίνεται να αγαπάς τον άνθρωπο χωρίς να σε ζεσταίνει αυτό το διπλό μίσος: το μίσος εκ μέρους των πρώην ανθρώπων που λέγονται προλετάριοι, το μίσος για ό,τι δημιουργεί την εξουσία που παράγει πρώην ανθρώπους που δεν έχουν τίποτε άλλο στα χέρια τους απ' το μίσος τους;