ΚΡΑΥΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΡΟ
ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΕΣΑΙΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΦΤΩΧΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ, ΟΙ ΦΤΩΧΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ
Δεν είμαστε πλέον παρατηρητές των βάρβαρων συνεπειών της μνημονιακής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής που το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα εφαρμόζει μέσω των κυβερνήσεων του, αλλά όλοι μας υφιστάμεθα καθημερινά αυτές τις επιπτώσεις: στην υγεία, στην παιδεία, στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα.
Η αποσάθρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, η στέρηση των ασθενών από τα απαραίτητα για την υγεία τους φάρμακα, είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα για το πλήγμα που δεχόμαστε παράλληλα με την διαρκώς εντεινόμενη φτωχοποίησή μας. Η οικονομική εξαθλίωση δεν είναι πλέον είδηση στα δελτία, όπως προσπαθούν να μας υποβάλλουν, αλλά καθημερινή εμπειρία του καθένα από εμάς, της οικογένειάς μας, των γειτόνων μας, των συναδέλφων μας.
Οι πιο αδύναμοι και κοινωνικά αποκλεισμένοι είναι αυτοί που βιώνουν πρώτοι τη στέρηση, την πείνα, την εξόντωση.
Πρόσφατο παράδειγμα και πάλι η Λέρος. Επανέρχεται μετά από τριάντα σχεδόν χρόνια στο προσκήνιο με έναν τραγικό ξανά τρόπο: την αδυναμία σίτισης των τροφίμων λόγω των μνημονιακών περικοπών.
Η απεγνωσμένη έκκληση του Αναπληρωτή Διοικητή προς το Υπουργείο Υγείας (βλ. συνημμένο έγγραφο) για την αντιμετώπιση της έλλειψης τροφίμων και του υποσιτισμού δεν αναδεικνύει μόνον την κρισιμότητα της κατάστασης, αλλά και την παταγώδη αποτυχία της λεγόμενης ψυχιατρικής μεταρρύθμισης και της Μνημονιακής Ψυχιατρικής .
Η πλήρης αποδόμηση κάθε δημόσιας υπηρεσίας υγείας από τους μνημονιακούς υπουργούς υγείας και η διοχέτευση των διαθέσιμων οικονομικών πόρων στις κερδοφόρες μη-κερδοσκοπικές εταιρείες και τις κρατικοδίαιτες μη κυβερνητικές οργανώσεις, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ψυχικής υγείας, οδηγεί σε τραγικές και απάνθρωπες καταστάσεις, όπως αυτές που βιώνουν ξανά μετά από είκοσι και πάνω χρόνια τα άτομα με ψυχιατρική εμπειρία στην Λέρο.
Η κατασπατάληση και η εξάντληση των ευρωπαϊκών πόρων, στα πλαίσια του ελληνικού σκανδάλου «Ψυχαργώς» από διάφορους επιτήδειους επαγγελματίες ψυχικής υγείας και τις κρατικοδίαιτες μη κυβερνητικές οργανώσεις τους, κορυφώνεται με τη μείωση του προϋπολογισμού των δημόσιων υπηρεσιών ψυχικής υγείας κατά 55% και την ιδιόμορφη ιδιωτικοποίηση μέσω της αντισυνταγματικής αναγκαστικής παρακράτησης μέρους των συντάξεων των οικότροφων ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, με την υπογραφή βέβαια των προθύμων της Τρόικας υπουργών και την συνεργασία των Ψυχιάτρων της αυλής τους (παρ. 9 του α.30 του ν. 4052/2012, καθώς και η παρ. 9 του άρθρου 66 του ν. 3984/2011).
Καμία «προσωρινή» λύση για την Λέρο δεν μπορεί να συγκαλύψει την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής και την απανθρωπία της ασκούμενης πολιτικής. Γιατί η απαξίωση αυτή πηγάζει από την ίδια την φύση του Μνημονίου αλλά και το αξιακό σύστημα αυτών που το εμπνεύσθηκαν και το υπηρετούν. Η συλλογική αντίσταση στη βαρβαρότητα της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής και η ανάδειξη της συλλογικής δράσης δεν είναι μόνον ένα ηθικό πρόταγμα, αλλά μία αναγκαιότητα, αναγκαιότητα για μια αξιοπρεπή επιβίωση.
Ως μέλος της «Ομάδας Λέρου» που στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 κατήγγειλε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τις βάρβαρες πρακτικές της ελληνικής ιδρυματικής Ψυχιατρικής και τις εκάστοτε κυβερνήσεις για την δημιουργία τόπων φυσικής και κοινωνικής εξόντωσης συναθρώπων μας όπως οι «Αποικίες Ψυχοπαθών», ως άμεσα εμπλεκόμενος στο κλείσιμο του Περιπτέρου 16 του Ψυχιατρείου της Λέρου (αποκαλούμενου και «Περίπτερο των Γυμνών») από κοινού με τον Ψυχίατρο Γιάννη Λουκά, εργαζόμενους του Ψυχιατρείου της Λέρου, της Μονάδας Επανένταξης του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και εθελοντών φοιτητών, ως συνεργάτης στην διεργασία αποϊδρυματοποίησης σε συνεργασία με τον Ψυχίατρο Θόδωρο Μεγαλοοικονόμου στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 και εκφράζοντας την οργή και αγανάκτηση εκατοντάδων εθελοντών φοιτητών του Τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ που μέχρι και το 2011 συμμετείχαν με ενθουσιασμό κάθε καλοκαίρι (φέτος ακυρώθηκε λόγω έλλειψης πόρων) στην υποστήριξη των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία στην Λέρο, εκφράζω την οργή και απέχθεια ενάντια σε όλους εκείνους τους μνημονιακούς πολιτικούς που απαξιώνουν με τον πιο χυδαίο και κτηνώδη τρόπο την ανθρώπινη ζωή, ασελγούν σε βάρος ανθρωπίνων υπάρξεων και γίνονται αδίστακτοι προκειμένου να διασφαλίσουν, να συντηρήσουν και να αναπαράγουν ένα βάρβαρο σύστημα και ως εκ τούτου την εξουσιομανία τους.
Σήμερα είναι οι συνάνθρωποί μας στην Λέρο, αύριο θα είμαστε εμείς.
Κώστας Μπαϊρακτάρης
Αν. Καθηγητής Ψυχολογίας Α.Π.Θ.