Οι εκλογές τελειώσαν, αφήνοντας πίσω τους ένα πρωτόγνωρο αλλά όχι μη αναμενόμενο σκηνικό κανονικού και πολιτικού κατακερματισμού. Η κυβέρνηση που προετοιμάζεται την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο, θα ολοκληρώσει το μισοτελειωμένο σχέδιο της προηγούμενης και θα θαφτεί στην ιστορία μαζί με όσα κόμματα θα την απαρτίσουν ως το πλέον μισητό για το λαό κυβερνητικό σχήμα της αντιπολίτευσης, ανοίγοντας τον δρόμο σε νέες εκλογές, κατά την δικιά μου άποψη πριν τον φθινόπωρο. Θα πρόκειται για εκλογές των οποίων θα έχει προηγηθεί και η τυπική πλέον χρεοκοπία της χώρας…

ΝΔ: Ο κόσμος την επέλεξε κύριός λόγο του φόβου και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για συνειδητή επιλογή υπέρ της πολίτικης των μνημονίων. Οι πιέσεις και οι απειλές από το εξωτερικό, ο φόβος προς το άγνωστο (τον σύριζα), η λύσσα των εγχώριων και μη δημοσιογράφων είναι παράγοντες που συμβάλλανε στο αποτέλεσμα. Ο ρόλος της ΝΔ θα είναι η συνέχιση της πολίτικης λιτότητας, ίσος και η τυπική χρεοκοπία της χώρας, πετώντας ύστερα το γάντι στον Σύριζα, τον μοναδικό εγγυητή της ομαλής μετάβασης στην νέα πραγματικότητα.

Σύριζα: Η άνοδος του σύριζα δεν είναι προϊόν ταξικής αντεπίθεσης και πολιτικής ωρίμανσης της κοινωνίας, αποτελεί μια απόπειρα ρήξης με την πολιτική  λιτότητας μέσα στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Με αυτό το τρόπο μπορεί το σύστημα να αποφύγει μια διαφορετικής μορφής ρήξη που θα μπορούσε να μην είναι ελεγχόμενη από την κυριαρχία. Εντός τον πλαισίων αυτής της απόπειρας, βρίσκεται και η προσπάθεια ενσωμάτωσης των κινημάτων, στο όνομα πάντα της «αριστερής διακυβέρνησης». Δεν είναι τυχαίο το ότι αρκετοί ψηφοφόροι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, ενδεχομένως και μεμονωμένα υποκείμενα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, έδωσαν την ψήφο τους στον Σύριζα, αποδυναμώνοντας έτσι οργανώσεις που βρίσκονται ενεργά στους δρόμους εδώ και χρόνια και υπογράφοντας ταυτόχρονα μιαν ήπιας μορφής δήλωση μετανοίας. Οι αιτίες αυτής της πράξης είναι πολλαπλές, από το «όσο νάνε μια αριστερή κυβέρνηση θα είναι καλύτερη για το κίνημα από μια δεξιά» μέχρι το «αφού δεν υπάρχει σοβαρό και μαζικό επαναστατικό κίνημα, κάτι έστω πρέπει να γίνει», λες και η ανυπαρξία επαναστατικού κινήματος δεν είναι προϊόν της αδυναμίας μας να το φτιάξουμε.

  Ο συμβιβασμός μεταξύ δημοκρατίας και απόλυτης υποτίμησης της εργασίας δεν θα επέλθει από την δεξιά και ούτε θα μπορούσε. Η άρχουσα τάξη διαθέτει μια τεράστια καραντίνα κοινωνικής οργής στην εφεδρεία και θα την αμολήσει μόλις η σημερινή κυβέρνηση ολοκληρώσει το έργο της. Αυτή η καραντίνα αποτελεί εργαλείο ομαλής μετάβασης στην νέα πραγματικότητα, και λέγεται Σύριζα. Πρόκειται για το κόμμα που θα κλιθεί να κυβερνήσει μόλις η πολιτική λιτότητας – που είναι αδύνατον να μην συνεχιστεί από την σημερινή κυβέρνηση εθνικής ενότητας – διαγράψει από τον πολιτικό χάρτη τα κόμματα που θα την εφαρμόσουν. Δεν αποκλείεται να αποτελέσει ακόμα και τον πολιτικό διαχειριστή μιας και τυπικά πλέον χρεοκοπημένης χώρας, ως εγγυητής της μετάβασης στην νέα πραγματικότητα, με όσο το δυνατόν λιγότερες κοινωνικές αναταραχές.
Μπορεί η άρχουσα τάξη στην Ευρώπη να παρατάει πλέον το σχέδιο ελεγχόμενης χρεωκοπίας της Ελλάδας, αλλά δεν μπορεί να παρατήσει το σχέδιο ελεγχόμενης μετάβασης. Εδώ θα είμαστε και θα το δούμε…

ΚΚΕ: Μιλάμε για τον μεγάλο χαμένο των εκλογών. Κατά την δικιά μου άποψη, το ΚΚΕ είτε θα δικαιωθεί πριν διαλυθεί, είτε θα διαλυθεί πριν δικαιωθεί (όσον αφορά την άποψή του για τις συνθήκες και μόνο). Ήταν το μοναδικό μεγάλο κόμμα που έθεσε την πραγματικότητα ως έχει, κάνοντας όμως το τεράστιο λάθος να μην αναλάβει τις ευθύνες του. Τι περιμένει το ΚΚΕ, την άνοδο της χρυσής αυγής και την στοργή προς τα δεξιά λόγο εξαθλίωσης; Την τυπική χρεοκοπία; Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες και το γνωρίζει, και αν θέλει να αποτελέσει γρανάζι των υποκειμενικών έστω συνθηκών, ίσος του δοθεί άλλη μια ευκαιρία, μπορεί και όχι.

Δημάρ: Εδώ τα πράγματα είναι τόσο τραγικά που ότι και να πει κάνεις είναι περιττό, μπορώ να την περιγράψω άπλα, ως την μεγάλη λάντζα της άρχουσας τάξης. Όσο και να διαπραγματεύεται τον μισθό του ένας λαντζιέρης κατά την πρόσληψη, γνωρίζει καλά πως μια κακοπληρωμένη δουλειά, είναι καλύτερη από καθόλου δουλειά, ιδικά σε συνθήκες κρίσης και ανεργίας…

Ανεξάρτητοι Έλληνες: Μια ακόμα εφεδρεία για την άρχουσα τάξη, η οποία άρχουσα τάξη γνωρίζει τον μελλοντικό κατακερματισμό της σημερινής κυβέρνησης, και θα χρειαστεί νέο αίμα να ανασυγκροτήσει το πολιτικό σκηνικό. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν ορισμένοι γιατί κατ ε με το κόμμα αυτό είναι άπλα μια φούσκα που θα σκάσει σύντομα, αυτό βέβαια θα εξαρτηθεί και από τον βαθμό απορρόφησης μεμονωμένων βουλευτών του από την κυβέρνηση Σαμαρά.

Χρυσή Αυγή: Αναμενόμενη η άνοδος, εγώ προβλέπω πολύ μεγαλύτερη άνοδο της χρυσής αυγής στις επόμενες εκλογές. Αυτό θα οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, οι βασικοί είναι οι εξής:
1.    Απουσία οργανωμένου μαζικού επαναστατικού κινήματος, και ανάθεση από τους κομουνιστές της επίλυσης των προβλημάτων στα μαγικά χέρια του Τσίπρα
2.    Ανάδυση του εγώ, λόγο της εξαθλίωσης και καθημερινή αύξηση του κοινωνικού κανιβαλισμού. Πρώτα οι μετανάστες και μετά βλέπουμε…
3.    Ξύλο (τουλάχιστον απόπειρα για τα μάτια της κάμερας) σε βουλευτές που θα ψηφίσουν νέα αντιλαϊκά μέτρα μέσα στο κοινοβούλιο, την ώρα διεξαγωγής της διαδικασίας, πράγμα που έχουν προεξοφλήσει από τώρα τα ασπόνδυλα σε τηλεοπτικές τους δηλώσεις και θα αποτελέσει βασικό συστατικό της ενδυνάμωσης τους.

Το κίνημα: Η όποια ψευδαίσθηση ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορέσει να μας απεγκλωβίσει από το αδιέξοδο, χωρίς την ίδια την κοινωνία οργανωμένη σε ένα μαζικό επαναστατικό κίνημα, και χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, δεν είναι μόνο επικίνδυνη, είναι και εσχάτη προδοσία. Στις αξίες της αυτοοργάνωσης, του κομουνισμού και του μαρξισμού.

Ζούμε συγκυρίες ιστορικής σημασίας, δεν πρέπει να χάσουμε την ευκαιρία που θα μας δοθεί. Η άρχισα τάξη στην Ευρώπη θα αφήσει σύντομα στην μοίρα του το ελεγχόμενο σχέδιο χρεοκοπίας της χώρας. Η δομική συστημική κρίση θα επεκταθεί, θα διευρυνθεί και δεν αποκλείεται να προκαλέσει ακόμα και συρράξεις. Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε ότι μια τέτοια κρίση, τόσο βαθιά και  με τις ρίζες στης στην ίδια την λειτουργιά του κεφαλαίου, δεν μπορεί να ξεπεραστεί χωρίς επανεκκίνηση, χωρίς καταστροφή κεφαλαίων, χωρίς τον αφανισμό όσων περισσεύουν και την εξαθλίωση όσων απομείνουν…

Να επιχειρήσουμε την δημιουργία ενός δυνατού επαναστατικού κινήματος έξω από κοινοβουλευτικές αυταπάτες.
Να πολεμήσουμε σύντροφοι, δεν έχουμε καιρό για χάσιμο…Τέλος. Για όσους «κομουνιστές» θεωρούν ότι ο Σύριζα ανέλαβε ευθύνες ιστορικές με την πρόταση για αριστερή κυβέρνηση, τους απαντάω:  Εσείς αγαπητοί σύντροφοι, αναλάβατε της ευθύνες σας ή τις μεταθέσατε άλλου;

Akhs