Monthly Archives: November 2012

Ο καθρέφτης και ο κλόουν

Το παραδέχομαι. Δεν μπορώ να συνηθίσω την καθημερινή βία που ασκείται συνεχώς πάνω μου. Βία από την σπιτονυκοκοιρά που ζητά επιμόνως το ενοίκιο κάθε πρώτη του μηνός, βία από τον βενζινοπώλη που ζητά μια μικρή περιουσία για να ζεστάνω τα λιγοστά δωμάτια του σπιτιού μου, βία από τον περιπτερά που μου αδειάζει την τσέπη για μια χούφτα καπνό, βία από τον εισπράκτορα που ελέγχει εξονυχιστικά το τσαλακωμένο εισιτήριο αστικού λεωφορείου. Φυσικά, δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν τους. Όλοι τους μπλεγμένοι, κι εγώ ακόμα, σ΄ αυτό το παιχνίδι με την αλυσίδα της βίας. Μια αλυσίδα που αν τραβήξω εγώ, θα πρέπει να τραβήξει κι ο διπλανός μου για να μην πέσει, κι ο παραδίπλα το ίδιο κι ούτω καθεξής. Και φυσικά, αρχηγός κι εμπνευστής του παιχνιδιού της βίας, με το οποίο λίγοι μόνο διασκεδάζουν, το Κράτος, οι καπιταλιστικοί θεσμοί και τα παιδιά τους, ο πελώριος αυτός κλόουν που δεσπόζει τρομακτικά πάνω απ’ τα κεφάλια ολονών μας και περπατά ανέμελος, άλλες φορές φορώντας την αποκριάτικη στολή της Πρόνοιας, άλλες δείχνοντας το πραγματικό του πρόσωπο, αυτό της Τρομοκρατίας και της καταστολής. Φουσκωμένος με μπόλικες εφημερίδες, από την Καθημερινή έως το Πρώτο Θέμα, αρκετούς πομπούς τηλεοπτικού σήματος, από το Mega έως και το Σκάι, αλλά και server διαδικτυακών ιστοτόπων επαναλαμβάνει ψέμματα, ώστε να ‘πουλήσει’ αλήθειες (ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα γίνεται πιστευτό, έλεγε κάποτε ο Γκέμπελς, ο υπουργός προπαγάνδας του μεγαλύτερου τρομοκράτη της ανθρωπότητας, του Αδόλφου Χίτλερ). Αυτός ο κλόουν, καταπίνοντας ψυχοφάρμακα, φορτωμένος με ηλεκτρικά ναρκωτικά, συνωμοσιολογεί, διχάζει, κατηγορεί, σκαρφίζεται νέες τιμωρίες για όποιον πάει να ξεγλιστρήσει απ΄το παιχνίδι της βίας. Καταστέλλει συνειδήσεις, πουλά ελπίδες και εξαγοράζει φόβους, τιμωρεί χωρίς να τιμωρείται, σκοτώνει δίχως αφορμή κι αιτία, μόνο και μόνο για να δαμάσει την σκέψη και την φαντασία, για να με κλείσει στο κουτί δίχως παράθυρα και πόρτα, στην φυλακή μιας καταθλιπτογόνας καταστροφικής μανίας, της κοινωνικής ασημαντότητας.

Βλέπω γύρω μου ανθρώπους να δέχονται αλλεπάλληλα χτυπήματα, να ματώνουν και παρ’ όλ΄ αυτά να φωνάζουν δυνατά «Συνεχίστε το παιχνίδι, ίσως στο τέλος να νικήσω». Βλέπω άλλους να λυγίζουν και να χάνουν το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους βουτώντας στο κενό απ’ τον τέταρτο όροφο της γκρίζας πολυκατοικίας. Βλέπω κάποιους σαλτιμπάγκους, που δυσκολεύονται να αρθρώσουν έστω και μία πολιτική σκέψη (πόσο μάλλον να εμπνεύσουν), εκ των οποίων οι περισσότεροι είτε κατάγονται από οικογένειες άλλων πρώην πολιτικών σαλτιμπάγκων είτε έπαιρναν επί χρόνια ανταποδοτικές πίπες σε πολιτικά γραφεία και κομματικές νεολαίες, να υπόσχονται, να ψεύδονται, να συκοφαντούν, να παίζουν ολοφάνερα επικοινωνιακά παιχνιδάκια στις πλάτες εκατομμυρίων ανθρώπων που βυθίζονται στη δυστυχία. Βλέπω αυτο-αποκαλούμενους δημοσιογράφους, να μιλάνε για βία, να καταγγέλουν την «αντι-κοινωνική συμπεριφορά» των φοβισμένων, επιχειρώντας να βαφτίσουν την συμφιλίωση με τον τρόμο και την κατάθλιψη, ως ρεαλισμό. Να ταυτίσουν την συμφιλίωση με την εξαθλίωση ως κοινό νου… Αυτό που αποφεύγω, όμως, να δω, είναι ο καθρέφτης. Διότι είναι εύκολο να δεις τον κλόουν του Κράτους. Είναι απλά ζήτημα λογικής και καθαρής ματιάς να δεις την βαρβαρότητα του Καπιταλισμού. Είναι λυτρωτική η κριτική…στους άλλους. Στον καθρέφτη; Ναι στον καθρέφτη βρίσκονται όλες οι απαντήσεις. Αλλά ο καθρέφτης τρομάζει πιο πολύ από το ίδιο το Κράτος και τον στοιχειωμένο του κλόουν. Γιατί ο καθρέφτης (αντέχεις;) αποκαλύπτει ποιός πραγματικά δημιούργησε αυτό το Κράτος. Είμαι εγώ, εσύ, αυτοί, εμείς, εσείς, όλοι…

Κοιτάζοντας τον, μου ρχεται η πικρή γεύση του τέλους μιας πορείας. Και, ακόμη χειρότερα, η ίδια πικρία που βλέπω στα μάτια των περισσότερων γύρω μου σαν ολοκληρώνεται η εκάστοτε πορεία. Πόσες φορές σκέφτηκα να φωνάξω σε όλους «ας στήσουμε μια συνέλευση εδώ και τώρα», και δεν το έκανα; Είναι δυνατόν να αλλάξουμε κάτι επαναλαμβάνοντας χιλιοειπωμένα συνθήματα, χωρίς καν να κάτσουμε να συζητήσουμε, έξω από κινηματικούς τοίχους και με την ανοιχτή συμμετοχή όλων; Φοβόμαστε να εκτεθούμε ή να εκθέσουμε προς κρίση τις ιδέες μας; Μήπως οι ξερές πορείες αποτελούν μια αυτοϊκανοποίηση πως «έκανα αυτό που περνάει απ΄το χέρι μου»; Μήπως ο ιδεολογικός μας μικρόκοσμος, ως ένα βαθμό, μας έχει παρασύρει στην απραγία, στην ιδιοτέλεια, την ησυχία, την την ριζοσπαστική γκρίνια που τον διακατέχει;

Ρίχνοντας στον καθρέφτη μια δεύτερη ματιά, λιγότερο λοξή, μου ρχεται ξανά στο στόμα αυτή η λέξη, η τόσο συνηθισμένη, τόσο διαφημισμένη, μα τόσο απαγορευμένη στην ουσία της. Η επανάσταση. Μιλάμε γι’ αυτή, συζητάμε γι’ αυτή, γράφουμε γι΄ αυτή, ζωγραφίζουμε γι’ αυτή, στην ουσία όμως…ποτέ δεν αναφερόμαστε σ’ αυτή. Ποτέ δεν την εννοούμε πραγματικά. Συνεπώς, η λέξη αυτή στερείται κάθε νοήματος! Μοιάζει με το ακριβό περιτύλιγμα ενός καλαίσθητου προϊόντος που βρίσκουμε στα supermarket. Ένα απολιθωμένο μνημείο, στο μουσείο της ανθρώπινης σκέψης, δίπλα με την λέξη δημοκρατία, να ποζάρει σαν άγαλμα ξεχασμένων εποχών, τότε που οι άνθρωποι δεν ήξεραν τί πάει να πει τηλεόραση. Την δημοκρατία την συναντάς επίσης και στα λεξικά. Σε κάποιο σκονισμένο εγχειρίδιο μιας αραχνιασμένης βιβλιοθήκης, που κανείς δεν δίνει σημασία πια. Άσε που στην εποχή της ασημαντότητας πολύ αγνοούν και την ύπαρξή της! Στην πραγματικότητα οι περισσότεροι την επανάσταση την θεωρούμε ως κάτι απροσδιόριστο, αφού ποτέ δεν κάτσαμε να την προσδιορίσουμε… Είχαμε, βλέπεις, πιο σημαντικά πράγματα! Να ξεσπάσουμε μπροστά στο χαζοκούτι βλέποντας τον Λαζόπουλο και τον Λιακόπουλο, τον Μιχαλολιάκο να λέει πως «τα χέρια αυτά μπορεί να χαιρετάνε ναζιστικά αλλά είναι καθαρά χέρια»!!! Κι εδώ είναι που αναρρωτιέται κανείς; Τί είναι προτιμότερο; Ναζιστής ή κλέφτης;

Ο Μαλατέστα είχε πει πως «αν είναι να νικήσουμε στήνοντας κρεμάλες στις πλατείες, τότε θα ήταν καλύτερα να χάσουμε», κάτι που με βρίσκει σύμφωνο. Πολύ αμφιβάλλω για την πλειοψηφία των συμπολιτών μου, που εκφράζουν την ψυχολογία του όχλου, πριν καν αναμιχθούν στον όχλο. Είναι ο εμφύλιος, για τον οποίο πολλοί εν έτη 2012 συνθηματολογούν φωνάζοντας «ΕΑΜ ΕΛΑΣ Μελιγαλάς», κάτι επιθυμητό; Είναι ο εμφύλιος και η αλληλοσφαγή η επανάσταση για την οποία αγωνιζόμαστε; Είναι επανάσταση οι εκτελέσεις στα υπόγεια, οι απαγχονισμοί, οι γραφειοκράτες που ροκανίζουν τα μαχαίρια τους την ώρα που ονειρεύονται νέα γκουλάγκ; Τελικά, τί είναι αυτή η περιβόητη επανάσταση; Θα υιοθετήσουμε τη φασιστική λογική του «αίμα να χυθεί, κι ότι είναι να γίνει ας γίνει;». Αν δεν μιλήσουμε για την επανάσταση ΤΩΡΑ, τότε ίσως παρασυρθούμε στο εμφυλιακό παιχνίδι που στήνει το σύστημα εξουσίας με τη συνεργασία της νεοναζιστικής γκρούπας της Χρυσής Αυγής και των περισσότερων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων και δήθεν ανεξάρτητων ειδησεογραφικών ιστολογίων; Τί πραγματικά σημαίνει εξέγερση; Υπομονή μέχρι την ημέρα που οι «ηγέτες» του κινήματος θα καλέσουν για γενική απεργία, όπου θα συγκρουστούμε για μια ακόμη φορά με τους θύλακες ασφαλείας και προστάτες του αυστηρά ιεραρχημένου τούτου άθλιου πολιτισμού, τον στρατό και την αστυνομία; Και μόλις πέσουν τα πρώτα δακρυγόνα… επιστροφή στους καναπέδες! Στην «ασφάλεια» των τεσσάρων τειχών, στην αδράνεια και την ησυχία μας! Και όλα αυτά την στιγμή που μπορούμε ν΄αποκεντρώσουμε τις δράσεις μας, ν’ αρχίσουμε να δημιουργούμε μικρές αντι-κοινωνίες, συλλογικής αυτοδιαχείρησης, σε γειτονιές και πλατείες, με συνελεύσεις, ανταλλαγές προϊόντων, μέσω της δημιουργίας δικτύων αλληλεγγύης…

Συγγραφή: Μιχάλης Θ, Efor

πηγή: eagainst.com

Σαρώνουν μισθούς, συντάξεις, κοινωνικά επιδόματα και δαπάνες

Μια κυβέρνηση υπό κανονικές συνθήκες θα χρειαζόταν όχι ένα χρόνο αλλά μια ολόκληρη θητεία για να νομοθετήσει όλ’ αυτά που η συγκυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη νομοθέτησε μέσα σε μια μέρα. Είναι τόσος ο όγκος του συγκεκριμένου νομοθετικού τερατουργήματος και τέτοια η έκταση των θεμάτων που ρυθμίζει, που είναι σίγουρο ότι θα χρειαστούν όχι μόνο δεκάδες ερμηνευτικές εγκύκλιοι, αλλά και νέες νομοθετικές παρεμβάσεις, προκειμένου να ρυθμιστούν ασάφειες και λάθη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο Στουρνάρας και ο Βρούτσης έφερναν μέχρι την τελευταία στιγμή διάφορες αλλαγές, οι οποίες ενσωματώνονταν στο νομοσχέδιο, χωρίς κανένας να τους δίνει σημασία. Τι σημασία να δώσουν άλλωστε σ’ ένα νομοσχέδιο οχτακοσίων σελίδων, που τους δόθηκε μερικές ώρες πριν αρχίσει η συζήτηση στις συναρμόδιες Επιτροπές της Βουλής και το οποίο δεν είχαν προλάβει να διαβάσουν ούτε διαγωνίως; Ηξεραν μόνο τα γενικά, όπως είχαν ανακοινωθεί: κόψιμο μισθών, κόψιμο συντάξεων, αύξηση ορίων ηλικίας. Τα υπόλοιπα τα θεώρησαν «ψιλά γράμματα».
 
Είναι αστείο και να συζητάμε ακόμα για δημοκρατία με τέτοιες διαδικασίες. Δεν είναι, όμως, η πρώτη φορά. Κάθε φορά αφήνουν τα πράγματα να φτάσουν στο παραπέντε και μετά εκβιάζουν τους βουλευτές τους με το καθιερωμένο «ψηφίστε το, αλλιώς χρεοκοπούμε». Και οι βουλευτές της πλειοψηφίας, όμως, τη γουστάρουν αυτή τη διαδικασία, διότι εμφανίζονται ως εκβιαζόμενοι και έχουν να λένε στους ψηφοφόρους τους: «τι να έκανα, να άφηνα τη χώρα να χρεοκοπήσει;». Ετσι λειτουργεί η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Τα περί διάκρισης των εξουσιών και κυριαρχικού ρόλου της Βουλής είναι παραμύθια για να εξαπατούν το λαό και να τον κρατούν εγκλωβισμένο στην κοινοβουλευτική λογική.
 
Πέρα από το περιεχόμενο του πολυνομοσχέδιου, υπάρχει μια καραμπινάτη αντισυνταγματικότητα. Απαγορεύεται ρύθμιση για συνταξιοδοτικά θέματα να έρχεται μαζί με ρυθμίσεις για άλλα θέματα. Αυτό είναι γνωστό τοις πάσι, το επεσήμανε και το Ελεγκτικό Συνέδριο (πέρα από τις άλλες επισημάνσεις του), αλλά η συγκυβέρνηση και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία το έγραψαν εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Πάντοτε το σύνταγμα το έκαναν λάστιχο, αλλά από τότε που άνοιξε η εποχή των μνημονίων ξεπέρασαν κάθε ιστορικό προηγούμενο.
 
Ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα δεν δίστασαν να φτύσουν κατάμουτρα την ίδια τη Βουλή, βάζοντας στο «άρθρο μόνο» του ογκωδέστατου πολυνομοσχέδιου τις διατάξεις που μόλις μια βδομάδα πριν είχε απορρίψει η Βουλή. Οι Πασόκοι εξέφρασαν την αντίρρησή τους, αλλά μέχρις εκεί. Το έκαναν για το θεαθήναι και μόνο.
 
Στο τέλος, έστησαν με τον Στουρνάρα και μια γκεμπελίστικου τύπου παγίδα στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Κυριολεκτικά στο παραπέντε, ο Στουρνάρας κατέθεσε την τροπολογία για τους υπαλλήλους της Βουλής. Δεν ήξερε, άραγε, ότι απαγορεύεται να φέρει τροπολογία στο παραπέντε; Κι αν δεν το ήξερε αυτός, το ήξεραν εκείνοι που επεξεργάζονται νομοτεχνικά τέτοιες ρυθμίσεις. Το έκανε για ν’ αντιδράσει η αντιπολίτευση –πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ– και να βγει μετά η συγκυβέρνηση να δημαγωγεί καταγγέλλοντας την αντιπολίτευση ότι υπερασπίζεται τους προνομιούχους, ενώ η συγκυβέρνηση δήθεν είναι ενάντια στα προνόμια. Σε πλήρη ευθυγράμμιση με τη συγκυβέρνηση, τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων» πήραν την είδηση και την έκαναν κύριο θέμα, με σκοπό να θολώσουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων του λαού, ιδιαίτερα στην επαρχία, όπου ο κόσμος ζει μακριά από τα γεγονότα και η σκέψη του διαμεσολαβείται από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Ακόμα και η κίνηση απόσυρσης της τροπολογίας έγινε για να στηριχτεί αυτό το γκεμπελικό παιχνίδι που έστησαν.
 
Δεν είναι δυνατόν σ’ αυτό το δισέλιδο αφιέρωμα να παρουσιάσουμε το πολυνομοσχέδιο αναλυτικά. Ούτε καν τις βασικές του διατάξεις. Και η δική μας επεξεργασία υπήρξε βιαστική, λόγω έλλειψης χρόνου. Θα χρειαστεί να επανέλθουμε και να ξαναεπανέλθουμε σε διάφορες πλευρές του. Ειδικά σε πλευρές που απαιτούν τεχνική επεξεργασία, όπως είναι για παράδειγμα η αύξηση κατά δύο χρόνια των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση. Διότι είναι πάρα πολλές οι κατηγορίες των ασφαλισμένων (αποτέλεσμα των διαδοχικών αντιασφαλιστικών νόμων της τελευταίας εικοσαετίας) και οι επιπτώσεις είναι διαφορετικές. Θα υπάρξει, λοιπόν, στα επόμενα φύλλα αναλυτική παρουσίαση αυτής της αντιασφαλιστικής ρύθμισης.
 
Μιλώντας γενικά, θα λέγαμε πως με το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο σαρώνουν ό,τι είχε απομείνει όρθιο από προηγούμενους «μνημονιακούς» νόμους. Οχι πως δε θα υπάρξουν άλλα αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, αλλά αυτό το πολυνομοσχέδιο είναι κομβικής σημασίας.
 
Σύνταξη στα 67!
 
♦ Αυξάνονται κατά δύο χρόνια τα γενικά όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Ετσι, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων θα συνταξιοδοτείται πλέον στα 67.
 
♦ Στα 62 μπορεί να υπάρξει σύνταξη μόνο με 40 πλήρη χρόνια ασφάλισης (12.000 ένσημα).
 
♦ Σύνταξη με τον ελάχιστο απαιτούμενο χρόνο ασφάλισης (15 χρόνια ή 4.500 ένσημα) στα 67.
 
♦ Ολα τα όρια ηλικίας και ο απαραίτητος αριθμός ημερών ασφάλισης, που έθετε ο αντιασφαλιστικός νόμος Λοβέρδου (3863/2010) για το 2015 αρχίζουν να εφαρμόζονται από 1.1.2013, δηλαδή δυο χρόνια πριν.
 
Ετσι, καταργείται η έννοια των «ώριμων ασφαλιστικών δικαιωμάτων», που μέχρι τώρα αναγνώριζαν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. Δηλαδή, δεν έθιγαν εργαζόμενους που βρίσκονταν κοντά στη σύνταξη, ενώ εφάρμοζαν με χρονική κλιμάκωση τις διάφορες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις τους. Τώρα, όποιος πρόλαβε πρόλαβε μέσα στο 2012. Οπως γράφουμε και στον πρόλογο αυτής της ανάλυσης, τα ασφαλιστικά καθεστώτα είναι πάρα πολλά και στα επόμενα φύλλα θα χρειαστεί να επανέλθουμε με μια τεχνική ανάλυση για το τι ισχύει πλέον για κάθε κατηγορία.
 
Εκείνο που σημειώνουμε εδώ είναι η μεμιάς αύξηση των γενικών ορίων συνταξιοδότησης στα 67 και η βίαιη εφαρμογή ακόμα και σε ανθρώπους που θα έβγαιναν στη σύνταξη μέσα στο 2013. Κι αυτό έγινε για να μπορέσουν να έχουν άμεσο ταμειακό κέρδος από το 2013.
 
Πετσόκομμα στις συντάξεις
 
♦ Καταργείται το υπόλειμμα δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων που είχε απομείνει στους συνταξιούχους (μάξιμουμ 400, 200 και 200, σύνολο 800 ευρώ το χρόνο). Πρόκειται για το επαχθέστατο απ’ όλα τα επαχθή μέτρα, διότι χτυπά πιο βάρβαρα τους χαμηλοσυνταξιούχους αφαιρώντας τους ακόμα και δυο συντάξεις το χρόνο. Καταργούνται και τα δώρα των επικουρικών συντάξεων. Δεν εξαιρούνται ούτε οι συνταξιούχοι του ΟΓΑ. Μ’ αυτό το μέτρο υπολογίζουν ότι θ’ αρπάξουν από τους συνταξιούχους περισσότερα από 2,3 δισ. ευρώ το 2013, ενώ το 2016 το ποσό υπολογίζεται ότι θα ξεπερνά τα 2,5 δισ. ευρώ.
 
♦ Επιβάλλεται νέο πετσόκομμα σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, κλιμακωτά από 5% μέχρι 15%.
 
Για να μη μείνουν άθιχτοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι που παίρνουν κάτι παραπάνω από χιλιάρικο, αθροιστικά από κύρια και επικουρική σύνταξη, το πετσόκομμα είναι 5% σε όλο το ποσό για συντάξεις από 1.000 μέχρι 1.500 ευρώ. Γίνεται 10% για συντάξεις μεταξύ 1.500 και 2.000 ευρώ. Καταλήγει σε 15% για συντάξεις πάνω από 2.000 ευρώ. Από το μέτρο αυτό υπολογίζουν να πάρουν το 2013 1,1 δισ. ευρώ.
 
♦ Το ΕΚΑΣ θα δίνεται πλέον από το 64ο έτος και όχι από το 60ό. Το μέτρο δε θ’ αποδώσει πολλά, όμως προστίθεται μια ακόμα αρνητική προϋπόθεση, για να παίρνουν αυτό το προνοιακό βοήθημα όλο και λιγότεροι συνταξιούχοι.
 
♦ Βαθύ μαχαίρι πέφτει στα εφάπαξ, που ξεκινάει από 83% (Εργοληπτών Δημοσίων Εργων του ΕΤΑΑ) και φτάνει μέχρι 3,84% (Κλάδος Ασφάλισης Προσωπικού ΔΕΗ του ΤΑΥΤΕΚΩ). Στους δημόσιους υπάλληλους του ΤΠΔΥ το εφάπαξ μειώνεται κατά 26,77%. Το πετσόκομμα των εφάπαξ έχει αναδρομική ισχύ από 1.8.2010 (για να πιάσει και όσους έχουν βγει στη σύνταξη, αλλά δεν έχει βγει η απόφαση χορήγησης του εφάπαξ), ενώ για τους δημόσιους υπάλληλους και τους εργαζόμενους της ΔΕΗ σημειώνεται πως το νέο πετσόκομμα προστίθεται σ’ αυτά που έχουν γίνει με προηγούμενους αντεργατικούς νόμους. Επίσης, σημειώνεται ότι αυτό το πετσόκομμα των εφάπαξ δεν είναι το τελικό, αλλά δίνεται η δυνατότητα στον αρμόδιο υπουργό να προχωρήσει και σε νέες μειώσεις.
 
♦ Καθιερώνεται ετήσιο εισοδηματικό πλαφόν 8.640 ευρώ για τις άγαμες θυγατέρες συνταξιούχων του δημόσιου. Αν τα εισοδήματά τους είναι μεγαλύτερα χάνουν τη σύνταξη, για την οποία επίσης καθιερώνεται πλαφόν τα 720 ευρώ.
 
♦ Μειώνεται ο αριθμός και των ανασφάλιστων υπερηλίκων που παίρνουν την προνοιακή σύνταξη, αφού τίθεται ως προϋπόθεση να μην έχουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 4.320 ευρώ και να διαμένουν μόνιμα στην Ελλάδα τα τελευταία 20 χρόνια (αυτό γίνεται για ν’ αποκλείσει αλλοδαπούς).
 
♦ Τα δώρα Πάσχα-Χριστουγένων και το επίδομα αδείας καταργούνται για όλους τους εργαζόμενους, μόνιμους και αορίστου χρόνου, σε όλο το δημόσιο τομέα. Από την τσέπη κάθε εργαζόμενου αρπάζουν με τη μία ένα χιλιάρικο.
 
♦ Επιβάλλεται το ενιαίο μισθολόγιο-βαθμολόγιο και στις ΔΕΚΟ, προκειμένου να πέσουν οι μισθοί.
 
♦ Με μια σειρά διατάξεις επιβάλλονται περικοπές στα ειδικά μισθολόγια των μπάτσων-καραβανάδων, των δικαστικών, του ΔΕΠ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, των γιατρών του ΕΣΥ, των αρχιερέων, των διπλωματών (αναδρομικά από 1.8.2012). Ο χρόνος δεν επέτρεψε να δούμε αναλυτικά πόσο πλήττεται κάθε κατηγορία. Ελπίζουμε στα επόμενα φύλλα να δημοσιεύσουμε μια τεχνική μελέτη πάνω σ’ αυτό το ζήτημα, για να βγάλουμε συμπεράσματα. Πάντως, με απόφαση του Αρείου Πάγου η δικαστική συντεχνία αποφάσισε ήδη πως είναι αντισυνταγματική η απόφαση για το δικό τους μισθολόγιο και ετοιμάζουν τις προσφυγές στο μισθοδικείο, όπου θα δικαιώσουν τους εαυτούς τους (όχι βέβαια άλλες κατηγορίες εργαζόμενων).
 
Κατάργηση επιδομάτων
 
♦ Καταργούνται οι επιδοτήσεις ανεργίας που έπαιρναν απολυμένοι από διάφορες επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα. Τις περισσότερες φορές έβαζαν αυτούς τους εργαζόμενους σε ειδικά καθεστώτα επιδότησης ανεργίας, για να κάμψουν τις αντιστάσεις τους και να διευκολύνουν τους καπιταλιστές να κλείσουν τις επιχειρήσεις. Τώρα, τους κόβουν κι αυτά τα ισχνά επιδόματα, χωρίς να τους προκαλεί τον παραμικρό δισταγμό το γεγονός ότι πάρα πολλοί απ’ αυτούς τους ανέργους είναι μεγάλης ηλικίας και επιδοτούνταν προκειμένου να μπορέσουν να βγουν στη σύνταξη.
 
♦ Για το επίδομα των μακροχρόνια ανέργων μπαίνειο πλαφόν ετήσιου εισοδήματος 10.000 ευρώ (προσαυξάνεται κατά 586 ευρώ για κάθε ανήλικο παιδί), ενώ η επιδότηση δε θα μπορεί να ξεπερνά τους 12 μήνες με ποσό επιδόματος 200 ευρώ το μήνα!
 
Τα δύο παραπάνω μέτρα αποτελούν το προανάκρουσμα για να κοπούν σε επόμενη φάση και τα ειδικά επιδόματα που παίρνουν εργαζόμενοι όπως οι οικοδόμοι και οι ξενοδοχοϋπάλληλοι.
 
♦ Σε επίπεδα κοροϊδίας υποβιβάζεται το προνοιακό επίδομα που έπαιρναν οι πολύτεκνοι, καθώς αντικαθίσταται από το «ενιαίο επίδομα τέκνων» το οποίο θα δίνεται βάσει ενός «ισοδύναμου εισοδήματος». Το «ισοδύναμο εισόδημα» καθορίζεται από την οικογενειακή κατάσταση, η οποία καθορίζει την κλίμακα ισοδυναμίας. Για παράδειγμα, οικογένεια με δύο γονείς και δύο παιδιά έχει κλίμακα ισοδυναμίας 1 και 2/3 (1+1/3+1/6+1/6). Πολλαπλασιάζοντας το ετήσιο εισόδημα μιας οικογένειας με την κλίμακα ισοδυναμίας παίρνουμε το «ισοδύναμο εισόδημα». Οποιος, λοιπόν, έχει «ισοδύναμο εισόδημα» 6.000 ευρώ το χρόνο θα παίρνει το 100% του ενιαί-ου επιδόματος τέκνων, όποιος έχει από 6.000 μέχρι 12.000 θα παίρνει τα 2/3 του επιδόματος και όποιος έχει από 12.000 μέχρι 18.000 θα παίρνει το 1/3 του επιδόματος.
 
Για να μην μπερδευόμαστε, ας το δούμε με ένα παράδειγμα. Τετραμελής οικογένεια με ετήσιο εισόδημα 11.000 ευρώ (δηλαδή κάτι λιγότερο από οχτώ κατοστάρικα το μήνα) έχει «ισοδύναμο εισόδημα» 6.587, επομένως δικαιούται τα δύο τρίτα του επιδόματος, που είναι μηνιαίως 40 ευρώ για καθένα από τα δύο πρώτα παιδιά, 50 ευρώ για το τρίτο παιδί και 60 ευρώ για καθένα από το τέταρτο και πάνω. Αρα, η συγκεκριμένη οικογένεια θα παίρνει για τα δύο παιδιά 53,33 ευρώ το μήνα!
 
Νέες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις
 
♦ Η καθολικότητα της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Εργασίας καταργείται και οι όροι της δεσμεύουν μόνο όσους εργοδότες την υπογράφουν.
 
♦ Το επίδομα γάμου καταργείται και για την ΕΓΣΣΕ (έχει καταργηθεί για όσες κλαδικές συμβάσεις έληξαν), ενώ οι τριετίες, που παραμένουν, θα μπουν στην κλίνη του Προκρούστη την άνοιξη, όταν θα έχουμε νέα Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου.
Προς το παρόν και από 14.2.12 οι τριετίες παραμένουν παγωμένες. Δηλαδή κανένας εργαζόμενος δεν παίρνει την καινούργια τριετία που συμπληρώνει.
 
♦ Ο κατώτερος μισθός παγώνει στα 586 ευρώ για τους πάνω των 25 ετών εργαζόμενους και στα 511 ευρώ για τους κάτω των 25 ετών. Πέραν αυτού του ποσού και των τριετιών (παγωμένων από 14.2.12) τίποτ’ άλλο δεν περιλαμβάνεται στον κατώτερο μισθό.
 
♦ Από την 1η Απρίλη του 2013 ο κατώτερος μισθός θα καθορίζεται με απόφαση του υπουργού Εργασίας και όχι με συλλογικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη ΓΣΕΕ και τις καπιταλιστικές εργοδοτικές οργανώσεις.
 
♦ Ο χρόνος προειδοποίησης για απόλυση από μάξιμουμ 6 μήνες μειώνεται σε μάξιμουμ 4 μήνες. Μετά την παρέλευση του χρόνου προειδοποίησης, η αποζημίωση λόγω απόλυσης μειώνεται στο μισό.
 
♦ Για να διευκολυνθούν οι απολύσεις στις τράπεζες και τις ΔΕΚΟ (προκειμένου να προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις τους), όπου οι μισθοί είναι μεγάλοι και τα χρόνια υπηρεσίας των εργαζόμενων πολλά, μειώνεται το μέγιστο ύψος της αποζημίωσης με δυο τρόπους. Το τμήμα της αποζημίωσης για προϋπηρεσία πάνω από 16 χρόνια δεν υπολογίζεται με το «μισθό αποζημίωσης», αλλά με πλαφόν 2.000 ευρώ. Αυτό θα ισχύσει μεταβατικά, μόνο για τους εργαζόμενους που έχουν ξεπεράσει σήμερα τα 16 χρόνια υπηρεσίας στον ίδιο εργοδότη. Από εδώ και πέρα το ύψος της αποζημίωσης παγώνει στους 12 μισθούς για υπηρεσία πάνω από 16 χρόνια. Δηλαδή, είτε 16, είτε 17, είτε 20 χρόνια προϋπηρεσίας έχεις, 12 μι-    σθούς αποζημίωση θα πάρεις.
 
♦ Αποσυνδέεται ο χρόνος εργασίας των εργαζόμενων από το ωράριο λειτουργίας της επιχείρησης. Αυτό που ξέραμε ως 8ωρο, 5ήμερο, 40ωρο (τυπικά τουλάχιστον, γιατί στην πράξη έχει γίνει σκόνη) καταργείται. Οι καπιταλιστές, ασκώντας το απόλυτο διευθυντικό τους δικαίωμα, θα μπορούν να μοιράζουν το χρόνο εργασίας των εργαζόμενων μέσα στο εξαήμερο, έτσι που να γεμίζουν κάθε πόρο του χρόνου εργασίας του εργάτη, χωρίς να πληρώνουν υπερωρίες. Περνάει στο ελληνικό δίκαιο σχετική Κοινοτική Οδηγία με την οποία ο χρόνος ανάπαυσης ανάμεσα σε δυο βάρδιες μειώνεται από 12 σε 11 ώρες. Ετσι, ο εργαζόμενος θα μπορεί να εργάζεται μέχρι και 13 ώρες σερί, αν αυτό απαιτούν οι ανάγκες της καπιταλιστικής επιχείρησης.
 
♦ Θεσμοθετήθηκε –επιτέλους– μετά από δυο αποτυχημένες απόπειρες του Βρούτση να την περάσει με τροπολογία, η κατάργηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών υπέρ ΟΕΚ και ΟΕΕ, ποσοστού 1,1% (από 1.11.2012). Θυμίζουμε ότι, σύμφωνα με το Μνημόνιο-2, οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές πρέπει να μειωθούν κι άλλο, για να φτάσει η μείωση στο 5%.
 
♦ Απελευθερώνεται η δράση των δουλεμπορικών γραφείων με την απάλειψη και άλλων τυπικών εμποδίων από το νομικό πλαίσιο που τα διέπει.
 
Ταφόπλακα στη φτωχή αγροτιά
 
Μετά τις διακηρύξεις περί ενίσχυσης της αγροτικής παραγωγής, διότι αυτή θα μας βγάλει από την κρίση, ήρθε η ώρα οι φτωχοί αγρότες να γευτούν την πρακτική εφαρμογή της.
 
♦ Μειώνεται ο συντελεστής επιστροφής ΦΠΑ στους αγρότες από 11% σε 6%. Προβλέπεται συνολική απώλεια εσόδων από τους αγρότες ύψους 152 εκατ. ευρώ.
 
♦ Αυξάνεται ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο από 21 ευρώ το χιλιόλιτρο σε 66 ευρώ. Ηδη το αγροτικό πετρέλαιο αυξήθηκε κατά 10 λεπτά το λίτρο, ενώ από το μέτρο αυτό αναμένονται έσοδα 130 εκατ. ευρώ.
 
♦ Αυξάνεται η εισφορά υγειονομικής περίθαλψης των ασφαλισμένων του ΟΓΑ, από την οποία αναμένεται να εισπραχθούν 90 εκατ. ευρώ.
 
Θυμίζουμε ότι έχει ήδη αυξηθεί το αγροτικό ρεύμα και η ασφαλιστική εισφορά στον ΟΓΑ, ενώ αναμένεται και αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης με την καθιέρωση του νέου Κώδικα Φορολογικής Απεικόνισης Συναλλαγών, που θ’ αντικαταστήσει τον Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων.
 
Αύξηση φόρων κατανάλωσης
 
Τα βασικά φορολογικά μέτρα, που θα οδηγήσουν σε νέα φορολογική αφαίμαξη των εργαζόμενων, θα έρθουν με χωριστό νομοσχέδιο. Προς το παρόν έχουμε μερικές ακόμα αυξήσεις σε έμμεσους φόρους, που ποτέ δεν λείπουν από το μενού ενός «μνημονιακού» πολυνομοσχέδιου.
 
♦ Αυξάνεται κατά 65% ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο υγραέριο κίνησης. Οσοι πέρασαν σε υγραεριοκίνητα αυτοκίνητα θα πληρώνουν πλέον 10 λεπτά ακριβότερο το λίτρο, με αποτέλεσμα η τιμή να ξεπεράσει το 1 ευρώ.
 
♦ Κατά 30 λεπτά αναμένεται ν’ αυξηθούν τα φτηνά τσιγάρα και ο καπνός για τα στριφτά.
 
Πρέπει να σημειωθεί, τέλος, ότι το πολυνομοσχέδιο είναι γεμάτo από χαριστικές διατάξεις για τους καπιταλιστές. Αναφέρουμε μόνο το πέρασμα στο δημόσιο ακινήτων ιδιοκτησίας του ΕΟΤ και των ΕΛΤΑ στο Ελληνικό, για να μπορέσουν να ξεπουληθούν πακέτο με όλη την έκταση που έχει περάσει στην ιδιοκτησία του κακόφημου ΤΑΙΠΕΔ.
 
Μανιτάκης όπως Πάγκαλος
 
Ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνης Μανιτάκης, ο ΔΗΜΑΡίτης, ο προοδευτικός συνταγματολόγος, ο πολιτικός που διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι επί των ημερών του δεν πρόκειται να γίνουν απολύσεις, όχι μόνο ετοιμάζει χιλιάδες απολύσεις (και μόνιμων δημόσιων υπαλλήλων), αλλά μεταμφιέζεται σε Πάγκαλο και προωθεί ένα πειθαρχικό δίκαιο που θα διώκει ακόμη και το φρόνημα του εργαζόμενου.
 
♦ Το κόλπο για τις απολύσεις ακόμη και μονίμων είναι η κατάργηση της οργανικής θέσης, ιδέα που πρώτος ο Πάγκαλος είχε εισηγηθεί. Ετσι, παρακάμπτεται μ’ ένα νομικισμό η συνταγματική απαγόρευση των απολύσεων. Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι των οποίων καταργούνται οι οργανικές θέσεις βγαίνουν σε διαθεσιμότητα για ένα χρόνο, στη διάρκεια του οποίου θα εισπράττουν μόνο το 75% του βασικού τους μισθού. Αν μετά τη λήξη του δωδεκάμηνου της διαθεσιμότητας ο υπάλληλος δεν έχει μεταταχθεί ή μεταφερθεί σε άλλη υπηρεσία, απολύεται!
 
♦ Οι μετατάξεις όλων των δημόσιων υπαλλήλων (μονίμων και αορίστου χρόνου) είναι πλέον υποχρεωτικές και μπορούν να γίνονται σε όλη την έκταση του Δημοσίου (και στην κεντρική διοίκηση και σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου). Μετά τη μετάταξη ή μεταφορά ενός υπαλλήλου μπορεί να καταργείται η οργανική θέση που κατείχε. Ο μόνιμος υπάλληλος που δε θα παρουσιαστεί στη θέση που μετατάχτηκε διαπράττει σοβαρό πειθαρχικό αδίκημα και τιμωρείται τουλάχιστον με υποβιβασμό! Ο υπάλληλος αορίστου χρόνου που δεν θα παρουσιαστεί εκεί που μετατάχτηκε τιμωρείται με απόλυση! Οποιος βρίσκεται σε διαθεσιμότητα και δεν παρουσιαστεί εκεί που μετατάχτηκε απολύεται!
 
♦ Αποθεώνεται το πειθαρχικό μέτρο της αργίας, κατά την οποία ο υπάλληλος παίρνει το 75% των αποδοχών του. Το τεκμήριο αθωότητας καταργείται, καθώς σε αργία μπαίνουν ακόμη και υπάλληλοι που κατηγορούνται για κάποια αδικήματα (από την αργία βγαίνουν όταν απαλλαγούν με τελεσίδικη δικαστική απόφαση). Οχι μόνο για αδικήματα όπως κλοπή, υπεξαίρεση, απάτη, εκβίαση, πλαστογραφία, δωροδοκία και τα παρόμοια, όχι μόνο για παραπτώματα, όπως η ανάρμοστη συμπεριφορά προς πολίτες, μη έγκαιρη διεκπεραίωση υποθέσεων, άρνηση συνεργασίας με το ΚΕΠ, μη τήρηση ωραρίου κτλ., αλλά ακόμη και πειθαρχικά παραπτώματα όπως «άρνηση αναγνώρισης συντάγματος» και «έλλειψη αφοσίωσης στην πατρίδα και το πολίτευμα»! Πρόκειται καθαρά για δίωξη του φρονήματος, μέσω της οποίας σκοπεύουν να εξοντώσουν οικονομικά τους επαναστάτες εργαζόμενους στο δημόσιο ή και απλώς όσους δε θα συμμορφώνονται με το βάρβαρο καθεστώς.
 
♦ Χάνει τις οργανικές του θέσεις (καταργούνται) και βγαίνει σε διαθεσιμότητα ένας μεγάλος αριθμός εργαζόμενων αορίστου χρόνου υποχρεωτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ειδικοτήτων Διοικητικού, Διοικητικού-Λογιστικού, Διοικητικού-Οικονομικού και Διοικητικών Γραμματέων, «οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί με διαγωνισμό ή με διαδικασία επιλογής σύμφωνα με προκαθορισμένα και αντικειμενικά κριτήρια υπό τον έλεγχο ανεξάρτητης αρχής ή με ειδικές διαδικασίες επιλογής που περιβάλλονται με αυξημένες εγγυήσεις διαφάνειας και αξιοκρατίας, δηλαδή υπαλλήλους, των οποίων η εργασιακή σχέση με το δημόσιο, συμπεριλαμβανομένων των προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δημιουργήθηκε με άλλες διαδικασίες». Η διάταξη αυτή σκόρπισε ανησυχία σε χιλιάδες υπαλλήλους που δεν έχουν προσληφθεί με ΑΣΕΠ, όπως για παράδειγμα σ’ αυτούς που έγιναν αορίστου χρόνου με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου ή σ’ αυτούς που κέρδισαν δικαστήρια, στα οποία απέδειξαν ότι εργάζονταν ως συμβασιούχοι καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Είναι τόσο ασαφής και γενικόλογη η διάταξη που χωράει οποιαδήποτε ερμηνεία. Οι διευθύνσεις όλων των φορέων πρέπει μέσα σε τρεις μέρες από τη δημοσίευση του νόμου να στείλουν στον Μανιτάκη κατάλογο με τους υπαλλήλους που τίθενται σε διαθεσιμότητα λόγω κατάργησης της οργανικής τους θέσης και σε αυτοδίκαιη αργία και εντός δέκα ημερών να στείλουν τον αριθμό των οργανικών θέσεων που καταργούνται και τις πράξεις με τις οποίες οι εργαζόμενοι αυτοί τίθενται σε αυτοδίκαιη αργία!
 
Λακέδες των καπιταλιστών
 
Στην παράγραφο ΙΔ’ του πολυνομοσχέδιου διαβάζουμε: «1. Με συνυποσχετικό μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης και της ελληνικής ναυτιλιακής κοινότητας προσδιορίζεται ο τρόπος καταβολής και το ύψος της οικειοθελούς συνεισφοράς της τελευταίας για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας, του σχετικού ποσού μη δυνάμενου να είναι κατώτερο των εκατόν σαράντα εκατομμυρίων ευρώ (140.000.000 ευρώ)».
 
Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί είναι το αστείο ποσό που θα πληρώσουν οι εφοπλιστές: 140 εκατ. ευρώ μέχρι το 1916. Μάλιστα, για να ξεμπλέξουν με τις… εθνικές υποχρεώσεις τους, θα τα πληρώσουν την πρώτη διετία. 80 εκατομμύρια το 2013 και τα υπόλοιπα 60 το 2014. Για το 2015 και το 2016 δεν προβλέπεται τίποτα. Για να έχουμε ένα απλό μέτρο σύγκρισης αναφέρουμε ότι μόνο από την αύξηση (υπερτριπλασιασμό) του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο αγροτικό πετρέλαιο το ποσό που θα εισπραχθεί το 2013 θα είναι 129,5 εκατ. ευρώ. Στην τετραετία 518 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, τα τρακτέρ θα πληρώσουν τριπλάσιο έκτακτο φόρο από τα τάνκερ και τ’ άλλα βαπόρια.
 
Ακόμη πιο προκλητικός, όμως, είναι ο τρόπος που παρουσιάζεται αυτή η γελοία ρύθμιση. Ως «οικειοθελής συνεισφορά» των εφοπλιστών, η οποία θα γίνει με την υπογραφή κάποιου είδους μνημόνιου (συνυποσχετικό) μεταξύ αυτών και της κυβέρνησης, και όχι ως φόρος που επιβάλλεται από την κυβέρνηση, όπως επιβάλλονται ένα σωρό επαχθέστατα μέτρα σε βάρος μισθωτών, συνταξιούχων, φτωχών αγροτών, μικροαστών.
 
Οι εφοπλιστές εμφανίζονται ως κράτος εν κράτει. Αυτοί αποφασίζουν αν θα δώσουν, πότε θα δώσουν, πόσα θα δώσουν. Οι αστοί πολιτικοί εμφανίζονται ως κοινοί λακέδες τους. Ο Βενιζέλος τους παρακαλούσε να δώσουν κάτι κι αυτοί γελούσαν.
Στη συνέχεια εκτόξευε δημαγωγικές απειλές κι αυτοί γελούσαν πιο ηχηρά. Ο Σαμαράς τους φώναξε δυο φορές στο Μαξίμου, για να καταλήξουν σ’ αυτή την επονείδιστη για το αστικό πολιτικό σύστημα ρύθμιση.
 
ΥΓ: Αυτό το «οικειοθελής» ενόχλησε τους φαρισαίους του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι ζήτησαν από τον Στουρνάρα να το αφαιρέσει.
Οπως είπε η Χριστοφιλοπούλου, αυτός δέχτηκε (μένει να δούμε πώς θα διαμορφωθεί τελικά το πολυνομοσχέδιο). Δεν αλλάζει τίποτα, όμως, και ως προς την ουσία και ως προς τον τύπο. Από τη στιγμή που η επί διετία αυξησούλα στη φορολόγηση των πλοίων θα γίνει με υπογραφή συνυποσχετικού μεταξύ της κυβέρνησης και των εφοπλιστών, έχουμε ρύθμιση υπό την αίρεση των τελευταίων. Αρα, πρόκειται για «οικειοθελή συνεισφορά», όπως γράφτηκε. Με ή χωρίς αυτές τις δυο λέξεις, το ίδιο κάνει.

ΚΟΝΤΡΑ – ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 10 ΝΟΕΜΒΡΗ

Μια προσεκτικότερη ματιά στην επανάσταση της Συρίας (ένας αναρχικός μεταξύ των τζιχαντιστών)

 

 

                                             

 

 

 

 

Αυτή ήταν σε κάποιο βαθμό η κατάστασή μου όταν ήμουν μέσα στα «απελευθερωμένα εδάφη» της Συρίας, που είναι τα εδάφη που ελέγχονται από τον ελεύθερο στρατό, τις ένοπλες δυνάμεις της συριακής αντιπολίτευσης. Αλλά και πάλι δεν είναι όλη η αλήθεια.

Είναι γεγονός ότι δεν είναι όλοι οι ελεύθεροι μαχητές αφιερωμένοι τζιχαντιστές, αν και οι περισσότεροι από αυτούς νομίζουν, ή λένε, ότι αυτό που ασκούν είναι «Τζιχάντ». Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί απλοί άνθρωποι, ακόμα και κλέφτες, κλπ. μεταξύ αυτών, όπως και σε κάθε ένοπλο αγώνα.

Η πρώτη και μόνιμη εντύπωση μου σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση στη Συρία, είναι ότι δεν υπάρχει πλέον λαϊκή επανάσταση. Αυτό που συμβαίνει στη Συρία είναι μια ένοπλη επανάσταση που θα μπορούσε απλά να εκφυλιστεί σε εμφύλιες συγκρούσεις.

Ο λαός της Συρίας, ο οποίος έχει δείξει πρωτοφανές θάρρος και αποφασιστικότητα κατά τους πρώτους μήνες της επανάστασης αψηφώντας το καθεστώς Άσαντ, έχει πραγματικά εξαντληθεί τώρα. Δεκαεννέα μήνες άγριας ​​ καταστολής και τον τελευταίο καιρό η πείνα, η εκτεταμένη ανέχεια και οι συνεχείς βομβαρδισμοί από το στρατό του καθεστώτος, αποδυνάμωσε το πνεύμα του. Στο τέλος αυτός που επωφελήθηκε από όλο αυτό δεν ήταν το καθεστώς, αλλά η αντιπολίτευση, ειδικά οι ισλαμιστές.

Λόγω των διεθνών σχέσεων της, ειδικά με τις πλούσιες δεσποτικές κυβερνήσεις του Κόλπου, η αντιπολίτευση μπορεί τώρα να τροφοδοτήσει και να στηρίξει τον πληθυσμό στις περιοχές που ελέγχονται από τις δυνάμεις της. Θα υπήρχε πολύ σοβαρή ανθρωπιστική κρίση χωρίς μια τέτοια υποστήριξη. Αλλά η στήριξη αυτή δεν παρέχεται δωρεάν, ούτε από τους ηγεμόνες του Κόλπου, ούτε από τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Αυτό που ζητάνε, όπως και κάθε άλλη εξουσιαστική δύναμη, είναι η υπακοή και η υποταγή. Αυτό στην πραγματικότητα θα μπορούσε μόνο να σημαίνει τον θάνατο της συριακής επανάστασης ως μιας θαρραλέας πράξης του συριακού λαού.

Ναι, βοήθησα κάποιους τζιχαντιστές να επιβιώσουν [1] και άλλους να επιστρέψουν στην μάχη. Αλλά η πραγματική πρόθεση μου ήταν να βοηθήσω τις μάζες στις οποίες ανήκω, κατ 'αρχάς ως γιατρός, και,

δεύτερον, ως αναρχικός.

Για να πω την αλήθεια, δε νομίζω ότι το πρόβλημά μας είναι με το ίδιο το Ισλάμ. Το Ισλάμ μπορεί επίσης να είναι ισότιμο, ή ακόμα και αναρχικό. Στην ιστορία του Ισλάμ υπήρξαν λόγιοι που ζητούσαν μια ακρατική   και ελεύθερη μουσουλμανική κοινωνία, ακόμη και ένα ελεύθερο σύμπαν χωρίς κανενός είδους εξουσία.

Το πρόβλημα με αυτό που συμβαίνει τώρα στη Συρία δεν είναι μόνο η δύσκολη και αιματηρή διαδικασία αλλαγής μιας ανελέητης δικτατορίας, αλλά ίσως είναι κάτι ακόμη χειρότερο: να αντικατασταθεί η μια δικτατορία με μιαν άλλη, η οποία θα μπορούσε να είναι χειρότερη και πιο αιματηρή. Στις αρχές της επανάστασης ένας μικρός αριθμός ανθρώπων, κυρίως αφοσιωμένοι ισλαμιστές, ισχυρίστηκαν ότι εκπροσωπούν επαναστατημένες μάζες και αυτο-διορίστηκαν οι ίδιοι ως οι αληθινοί επαναστάτες, οι αληθινοί εκπρόσωποι της επανάστασης. Αυτό ήταν κάτι που έγινε δεκτό από το ρεύμα των επαναστατημένων μαζών και των διανοουμένων. Εμείς αντιταχθήκαμε σ' αυτούς τους εξουσιαστικούς και ακόμη και ψευδείς ισχυρισμούς, αλλά ήμασταν, και εξακολουθούμε να είμαστε, πολύ λίγοι για να κάνουμε οποιαδήποτε πραγματική διαφορά.

Αυτοί οι άνθρωποι υποστήριξαν ότι αυτό που γινόταν ήταν ένας θρησκευτικός πόλεμος, όχι μια απλή επανάσταση των καταπιεσμένων μαζών ενάντια στον καταπιεστή τους. Χρησιμοποίησαν πολύ έντονα το γεγονός ότι ο καταπιεστής ήταν από άλλη αίρεση του Ισλάμ, διαφορετική από την αίρεση της πλειοψηφίας των ανθρώπων που εκμεταλλεύεται, μια αίρεση που έχει συχνά κριθεί από σουνίτες μελετητές στο παρελθόν να είναι ενάντια στις διδασκαλίες του αληθινού Ισλάμ, η οποία είναι ακόμη χειρότερη από το να μην είσαι μουσουλμάνος. Μας συγκλόνισε το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Αλαουίτων, της αίρεσης του δικτάτορα-οι οποίοι είναι οι φτωχότεροι και οι περισσότερο περιθωριοποιημένοι από την πλειοψηφία των Σουνιτών-υποστήριξε το καθεστώς και ότι συμμετείχε στην βίαιη καταστολή των μαζών. Αυτό ήρθε ως "απόδειξη" του "πραγματικού θρησκευτικού πολέμου" που λαμβάνει χώρα μεταξύ Σουνιτών και Aλαουίτων. Και από αυτή την άποψη οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν πραγματικά να ισχυριστούν ότι είναι αληθινοί σουνίτες. Είναι μουσουλμάνοι λόγιοι και είναι τόσο δογματικοί που κανείς δεν μπορεί να τους αμφισβητήσει πάνω σ' αυτό. Στην πραγματικότητα, έχουν χτίσει τις πνευματικές και ηθικές αρχές τους πριν από τις υλικές.

Στη συνέχεια, ήρθε η υλική υποστήριξη από τους κυβερνήτες του Κόλπου. Τώρα, η δυνατότητα για οποιαδήποτε πραγματική λαϊκή πάλη μειώνεται με ταχύ ρυθμό. Η Συρία κυβερνάται πλέον από τα όπλα, και μόνο εκείνοι που τα έχουν μπορούν να έχουν λόγο για το παρόν και το μέλλον της. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το καθεστώς του Άσαντ και της ισλαμικής αντιπολίτευσης. Παντού στη Μέση Ανατολή οι μεγάλες ελπίδες εξαφανίζονται γρήγορα – στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και αλλού.

Οι ισλαμιστές φαίνεται να παίρνουν όλα τα οφέλη των θαρραλέων αγώνων των μαζών. Και θα μπορούσαν εύκολα να ξεκινήσουν τη διαδικασία για την ίδρυση του φανατικού τους νόμου, χωρίς έντονη αντίδραση από τις μάζες. Θα μπορούσα να αισθανθώ ακριβώς όπως η Emma Goldman το 1922, όταν διαχωρίστηκε από τους Μπολσεβίκους και απογοητεύτηκε από τους νόμους τους. Στην πραγματικότητα, κανείς σε ολόκληρο τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο δεν θυμίζει τόσο τους μπολσεβίκους όσο σήμερα οι ισλαμιστές.

Ακόμα και αφοσιωμένοι σταλινικοί δεν θυμίζουν τόσο τους προγόνους τους, όσο οι ισλαμιστές. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν πολύ καταπιεσμένοι από τους τοπικούς δικτάτορες, που συνήθιζαν να τρομάζουν τις μάζες και τη Δύση, γι' αυτό και μπορεί να φαίνεται ότι είχαν καθοριστικό ρόλο ως αντιπολίτευση σε αυτές τις δικτατορίες. Ταυτόχρονα, έχουν πραγματικά την ίδια αποτελεσματική μηχανή προπαγάνδας όπως είχαν κάποτε οι μπολσεβίκοι. Είναι τόσο εξουσιαστικοί και επιθετικοί, όπως ακριβώς ήταν οι Μπολσεβίκοι   κατά τη διάρκεια των καθοριστικών ημερών της Οκτωβριανής Επανάστασης. Έτσι, φαίνεται λογικό ότι οι αραβικοί λαοί επέλεξαν να τους δοκιμάσουν στην εξουσία, ή να αποδεχθούν την άνοδό τους στην εξουσία και ακόμα και να ελπίζουν, όπως οι Ρώσοι εργάτες και αγρότες έκαναν κάποτε, ότι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν πραγματικά μια καλύτερη και διαφορετικού τύπου κοινωνία. Η Emma Goldman, ξύπνησε πολύ νωρίς από αυτή την ψευδαίσθηση, αλλά στις μάζες πήρε πολύ καιρό να συνειδητοποιήσουν την αλήθεια. Επίσης η Emma σκέφτηκε, δικαίως κατά τη γνώμη μου, ότι ήταν πολύ σωστό να ξεσηκωθούν οι μάζες και να προσπαθήσουν να αλλάξουν την άθλια πραγματικότητα τους, το μεγάλο «λάθος», αν θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένα λάθος, έγινε από τις εξουσιαστικές δυνάμεις που προσπάθησαν να επισκιάσουν τη ν επανάσταση. Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την επανάσταση και όχι τους ψεύτικους "ηγέτες" της.

Χτίζοντας την ελευθεριακή εναλλακτική λύση: Αναρχική προπαγάνδα και οργάνωση

Το άλλο θέμα που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό για εμάς, τους Άραβες αναρχικούς και τις αραβικές μάζες, είναι το πώς να οικοδομήσουμε μια ελευθεριακή εναλλακτική λύση: δηλαδή, πώς να ξεκινήσουμε μια αποτελεσματική αναρχική ή ελευθεριακή προπαγάνδα και πώς να οικοδομήσουμε ελευθεριακές οργανώσεις. Για να πω την αλήθεια, δεν είχα ποτέ πριν δοκιμάσει   να πείσω κάποιον να γίνει αναρχικός.   Έχω επιλέξει έναν ελεύθερο διάλογο μεταξύ «ίσων» με όλους. Ποτέ δεν   ισχυρίστηκα ότι ξέρω τα πάντα ή ότι οποιοσδήποτε αναρχικός ή οποιοδήποτε άλλο ανθρώπινο ον αξίζει να είναι ο «οδηγός» ή ο «ηγέτης» των άλλων, αλλά ο καθένας αξίζει να είναι στην ίδια θέση με τον Πάπα, τους μουσουλμάνους ιμάμηδες ή τον γενικό γραμματέα   κάθε σταλινικού ή λενινιστικού κόμματος. Πάντα πίστευα ότι προσπαθώντας να επηρεάσω τους άλλους είναι ένας άλλος τρόπος για να ασκώ εξουσία πάνω τους. Αλλά τώρα βλέπω το θέμα από μια άλλη σκοπιά: θέλω να κάνω τον αναρχισμό «διαθέσιμο» ή γνωστό σε όλους εκείνους που θέλουν να αγωνιστούν ενάντια σε κάθε καταπιεστική εξουσία της οποίας υποφέρουν την καταστολή, είτε είναι εργαζόμενοι,   άνεργοι, φοιτητές, φεμινίστριες, νέοι, είτε εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες, κλπ. Στόχος είναι να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε ένα παράδειγμα ή ένα δείγμα της νέας ελεύθερης ζωής στο σώμα μιας ελεύθερης ή ελευθεριακής οργάνωσης, όχι μόνο ως μια ζωντανή εκδήλωση της πιθανής παρουσίας της, αλλά και ως ΜΕΣΟ για την επίτευξη αυτής της κοινωνίας.

Πρέπει να κάνουμε τον αναρχισμό γνωστό σε όλους τους δούλους και τα θύματα όλων των υφιστάμενων συστημάτων και των κατασταλτικών αρχών. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ αναρχική προπαγάνδα είναι, νομίζω, ο πρώτος στόχος αυτών των οργανώσεων. Με μια λέξη, είμαστε μάρτυρες της πτώσης των "κοσμικών" αυταρχικών τάσεων(συμπεριλαμβανομένων των εθνικιστικών και αραβο-εθνικιστικών, σταλινικών και λενινιστικών), και πολύ σύντομα της πτώσης των αυταρχικών θρησκευτικών τάσεων. Η μελλοντική   εναλλακτική λύση θα πρέπει να είναι, λογικά, μια ελευθεριακή λύση. Ασφαλώς, ο αναρχισμός δεν μπορεί να εμφυτευτεί τεχνητά – πρέπει να είναι ένα «φυσικό» προϊόν των αγώνων των τοπικών μαζών. Αλλά και πάλι θα χρειαστεί πολύ προσοχή και πρέπει να δίνεται η δέουσα έμφαση. Αυτός θα είναι ο ρόλος της προπαγάνδας μας. Αν και δεν θα υπάρχει «κέντρο» στην οργάνωσή μας , ούτε γραφειοκρατία, θα εξακολουθούμε να είμαστε   εξίσου αποτελεσματικοί με τους εξουσιαστές ομολόγους μας, ή ακόμη και πιο αποτελεσματικοί. Ακόμα κι αν ο δικός μας Στάλιν ή ο Βοναπάρτης δεν είναι στην εξουσία, εμείς, οι μάζες της Συρίας, θα έχουμε την ευκαιρία για ένα καλύτερο αποτέλεσμα από αυτό της ρωσικής επανάστασης. Είναι μεγάλη αλήθεια ότι αυτό είναι δύσκολο και γίνεται όλο και περισσότερο δύσκολο κάθε λεπτό, αλλά η ίδια η επανάσταση ήταν ένα θαύμα, και σε αυτή τη γη οι καταπιεσμένοι μπορούν να δημιουργούν τα θαύματα τους από καιρό σε καιρό.

Και αυτή τη φορά, εμείς, οι αναρχικοί της Συρίας, παίζουμε όλα τα χαρτιά μας και αγωνιζόμαστε μαζί με τις μάζες.   Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε διαφορετικά αλλιώς δεν θα μας άξιζε το ελευθεριακό μας όνομα.

Σημείωση:

[1] Θέλω εδώ να δώσω κάποιες λεπτομέρειες σχετικά με αυτό. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν εύκολο για μένα να είμαι μεταξύ των οπαδών της Τζιχάντ, αλλά για κάποιο λόγο, δεν ήταν το ίδιο όταν τους φρόντιζα ως γιατρός. Για μένα, ήταν εντελώς σαφές – από την πρώτη στιγμή που μπήκα στο νοσοκομείο όπου δούλευα – ότι θα φροντίζω όποιον χρειάζεται τη βοήθειά μου, είτε πρόκειται για πολίτες είτε για αγωνιστές από κάθε ομάδα και θρησκεία ή αίρεση. Και ήμουν εντελώς πεπεισμένος ότι κανείς δεν θα είχε άσχημη μεταχείριση μέσα σε αυτό το νοσοκομείο, ακόμη και αν ήταν από το στρατό του Άσαντ. Θα επιμείνω εδώ ότι το πραγματικό πρόβλημα μου, που σε γενικές γραμμές νομίζω, είναι το ίδιο με κάθε καταπιεζόμενου , δεν είναι με τον ίδιο το θεό, αλλά με τους ανθρώπους οι οποίοι ενεργούν ως θεοί, οι οποίοι είναι τόσο άρρωστοι με την εξουσία που σκέφτονται και ενεργούν σαν θεοί, είτε πρόκειται για κοσμικούς δικτάτορες σαν τον Άσαντ ή ισλαμιστές ιμάμηδες, κλπ. Ο ίδιος ο Θεός δεν είναι ποτέ τόσο θανάσιμα επικίνδυνος όσο   εκείνοι που «μιλούν» γι 'αυτόν.

 

 

 

Δημοσιεύτηκε στο omniatv.com , στις 6/11/2012 


Θέλω την δόση μου για να μην πεθάνω…….. κι ας πεθάνω.

 

Αλίμονο. Έχουμε καταντήσει ένα απέραντο απρόσωπο συνονθύλευμα εξαρτημένων σωμάτων που σκύβουν το κεφάλι στα πάντα, που εκλιπαρούν και δείχνουν διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα για να πάρουν την δόση τους. Να κάνουν τα πάντα για να συνεχίσουν να ζουν στον παραισθησιογόνο παράδεισο που τους προσφέρει μια κλίκα εμπόρων θανάτου.

Εξαρτημένοι, όπως οι κοινοί τοξικομανείς, ενός κράτους, μίας εξουσίας που εμπορεύεται την ίδια μας την ζωή για να πλουτίσει και να συνεχίσει να απολαμβάνει τα προνόμια της και να εξυπηρετεί την προσωπική της μισαλλοδοξία.

Φοβισμένοι ότι θα χάσουμε το δηλητήριο που μας ποτίζουν σταγόνα την σταγόνα, προσκεκλημένοι σε ένα γεύμα χωρίς αύριο. Καταντήσαμε να ζητιανεύουμε τον ίδιο μας τον θάνατο από τα χέρια ανθρώπων που αδιαφορούν για την ηθική τις αξίες, τις ανάγκες μας.

Νέα μέτρα, νέα μνημόνια, περισσότερος πόνος.

Πόσοι αλήθεια έχουν δει ένα τοξικομανή σε κρίση στέρησης; Ένα ανθρώπινο τσουβάλι ανίκανο να κάνει οτιδήποτε. Ανίκανο να αντιδράσει σε οτιδήποτε θετικό. Είναι άραγε αυτό το αντίτιμο της πλαστής ευημερίας που τόσα χρόνια απολαμβάναμε; Πολιτικοί, τραπεζίτες, παπάδες, αφεντικά, μας πότισαν εθισμό για να μπορέσουν να γίνουν αναντικατάστατοι. Για να τους χρειαζόμαστε και να πιστεύουμε ότι χωρίς αυτούς δεν μπορούμε να ζήσουμε.

Μας λένε ψέματα, μας υποτιμούν, μας χτυπούν και εμείς υπομένουμε τα πάντα. Και γιατί όχι άλλωστε; Σημασία έχει να πάρουμε την δόση που τόσο χρειαζόμαστε για να συνεχίσουμε να ζούμε. Γιατί πρέπει να πάρουμε την δόση για να παρατείνουμε μια άθλια ζωή, έως την στιγμή που θα χρειαστεί να πάρουμε ξανά την επόμενη δόση που, και αυτή σταδιακά θα μας οδηγήσει στον θάνατο.

Ποιος αλήθεια μπορεί να συνεχίσει να ζει έτσι; Για πόσο καιρό νομίζουμε ότι μπορεί να παραταθεί αυτό το βασανιστήριο που συντηρεί μία ψεύτικη ελπίδα;

Η κωμωδία που παίζετε στην πλάτη μας από τις πολιτικές περσόνες- σταρ της τηλεόρασης, περί διαπραγματεύσιμων και αδιαπραγμάτευτων ορίων θα καταβαραθρωθεί για άλλη μια φορά. Οι έμποροι του θανάτου είναι ξεκάθαροι στην σημαδεμένη τους τράπουλα. Το παιχνίδι είναι αυτό και σε όποιον αρέσει. Αν δεν θές να πάρεις από την δική μου ηρωίνη πάρε από την κοκαΐνη που σου πουλά ο άλλος έμπορος του σιναφιού. Όποιος αμφισβητεί θα υποστεί τις συνέπειες. Σταδιακός ή ακαριαίος θάνατος. Αυτό κάνουν οι έμποροι ναρκωτικών στους τοξικομανείς, αυτό κάνουν οι πολιτικοί στους πολίτες.

Η ψήφιση των νέων μέτρων όμως μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο εκκίνησης. Μπορεί να είναι η στιγμή που όλοι εμείς θα βάλουμε ένα τέλος σε όλη αυτή την εξάρτηση.

Δεν έχει νόημα να διαπιστώνεις συνεχώς το αδιέξοδο που έχεις βρεθεί και να επαναλαμβάνεις το ίδιο λάθος. Πρέπει να κάνεις κάτι για να το ξεπεράσεις και κυρίως  πρέπει να αναζητήσει νέους τρόπους.

Η πολιτική και οικονομική πρέζα δεν αντιμετωπίζετε με ευχολόγια και σίγουρα όχι από ανθρώπους μόνους και απομονωμένους, πόσο μάλλον από εκείνους που την εμπορεύονται.

Η ελπίδα και οι νίκες μπορούν να κατακτηθούν ξανά μέσα από την συλλογική δράση και αλληλεγγύη που καλούμαστε να προσφέρουμε στον διπλανό μας.

Κέντρα αντίστασης υπάρχουν σε κάθε γειτονία σε κάθε χώρο εργασίας. Άνθρωποι έτοιμοι να αντισταθούν υπάρχουν παντού. Ας γίνουν η προσωπική απελπισία και τα αδιέξοδα του καθενός αιτία να ξαναβρεθούμε μαζί, να ορίσουμε ξανά το περιβάλλον και τον τρόπο που θέλουμε να ζούμε. Ας ενώσουμε ξανά τις δυνάμεις και τις διαφορετικότητές μας για να κατακτήσουμε την ζωή μας χωρίς παραισθησιογόνα, δόσεις και λοιπές εξαρτήσεις. Μόνο που πρέπει να κάνουμε γρήγορα πριν αυτή η δόση είναι η χαριστική.

 

Πηγή: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1434556