Μη παραξενευτείτε αν ακούτε στις ειδήσεις για φυλακίσεις 40-50 χρόνων ανθρώπων οι οποίοι αντέγραψαν ένα αρχείο και φυλακίσεις 10-20 χρόνων για ανθρώπους που βίασαν και σκότωσαν

Το τελευταίο διάστημα, οι τακτικοί αναγνώστες μας, θα έχετε παρατηρήσει,πως κρατάμε μια επιθετική στάση που ίσως μερικές φορές ξεφεύγει από τα κοινότυπα.
Βλέπετε οι εποχές που ζούμε είναι τέτοιες που όλα μπλέκονται σαν ένα γαιτανάκι και είναι αλληλένδετα μεταξύ τους.
Κοιτάξτε γύρω σας, δείτε τι γίνεται στη χώρα μας, τι γίνεται στην Ευρώπη, τι γίνεται στην Αμερική.
Και μιλάμε φυσικά για όλα όσα δε λένε τα φερέφωνα ΜΜΕ.
Μειώσεις μισθών και βιοτικού επιπέδου, στερήσεις βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο πρόσχημα της ασφάλειας και δυνάμεις καταστολής με αυξημένες αρμοδιότητες που είναι κραυγαλέο πως ξεπερνούν τα όρια.
Το που θα καταλήξει όλο αυτό δε ξέρω, μα αυτό που βλέπω, είναι πως αν μη τι άλλο οι Έλληνες είμαστε λαός που διψάει για μάθηση. Καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, για να μάθουμε τι θα γίνει μετά.
Πολιτικοί τραπεζίτες, αφεντικά πολυεθνικών μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα, μα εμείς δεν ασχολούμαστε. Δίνουμε τη μάχη της καλύτερης ατάκας στο Twitter, διαβάζουμε το κάθε βλαμμένο που πιστεύει πως οι νόμοι καταστολής που εφαρμόζονται στο διαδίκτυο (και φυσικά συν τω χρόνω θα επεκταθούν και στη καθημερινότητα μας) και οι διαμαρτυρίες που κάνουν οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι είναι μόνο για να ανεβεί επισκεψιμοτητα σε σελιδες.
Μέσα σ’ ένα διαδίκτυο που καθημερινά ευτελίζεται με αναπαραγωγή ειδήσεων των ΜΜΕ, όλα έρχονται και δένουν “λογικά” στο μυαλό του κοσμάκη.
Δε ξέρω, ίσως σε λίγο θα πουλάν και στα ράφια των σούπερ-μάρκετ κονσερβαρισμένες ιδέες, για να μη σκεφτόμαστε καν, αφου αυτό βλάπτει τα συμφέροντα (όχι τα δικά μας, των καθημερινών ανθρώπων, προφανώς).
Όπως φαίνεται οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει πόσο μικρός είναι ο κόσμος μας. Πως αυτό που ονομάζουν παγκοσμιοποίηση είναι εδώ. Και όσο εύηχη και αν ακουγεται αυτή η λέξη, μόνο το ευ (καλό), λείπει από τα όσα φέρνει στη πράξη.
Το να κάνει μια εταιρεία (Vodafone), παρακολουθήσεις (για λογαριασμό ποιων?), είναι μια χαρά και υπάρχει ατιμωρησία και απόρρητο.
Το να πας ν’ αγοράσεις μια κάρτα sim, ανώνυμα, όμως δεν γίνεται. Πρέπει να δόσεις τα στοιχεία σου.
Και αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Παρακολουθούμαστε παντού. Τραπεζικές συναλλαγές (cashcard), επικοινωνίες, αστυνομευόμαστε και σε εποχές ευνομούμενης δημοκρατίας, επανέρχονται νόμοι απαγόρευσης σε συγκεκριμένα μέρη της πρωτεύουσας (μπροστά από τη Βουλή) άκρως φασιστικοί. Απαγορεύεται σ’ εκείνο το σημειο να είναι πάνω από δυο άνθρωποι μαζί και αν συμβεί έχουν δικαίωμα τα αστυνομικά όργανα που εκτελούν χρέη πραιτοριανής φρουράς, να συλλάβουν.
Παρακολουθούμαστε δικτυακά, από τον μεγαλύτερο ρουφιάνο όλων των εποχών, το Facebook και πια ούτε τα προσχήματα δεν κρατούνται πως τα ηλεκτρονικά στοιχεία του καθενός μας, είναι ανά πάσα ώρα και στιγμη διαθέσιμα στις υπηρεσιες ασφαλείας και παρακολούθησης.
-Αν πιστεύετε πως όλα είναι εντάξει και όλα τα παραπάνω είναι υπερβολές, σταματήστε την ανάγνωση και αλλάξτε σελιδα και ασχοληθείτε με τα προκάτ γκάλοπ των εξαγορασμένων ΜΜΕ και με την οικογενειοκρατικη πολίτικη των λίγων και εκλεκτών (αλήθεια ο αριθμός των βουλευτών θα μειωθεί σε 200? Ξέρετε πόσο μας στοιχιζει ο καθένας από δαύτους?).
Πριν καποιο διάστημα και συντονισμένα σε Ευρώπη και Αμερική, κατατέθηκαν τα νομοσχέδια SOPA-PIPA-ACTA. Στην Αμερική λόγω των επικείμενων εκλογών οι νόμοι μπήκαν στο συρτάρι. Στην Ευρώπη οι νόμοι καταστολής περνούν από το Ευρωπαικό κοινοβούλιο και πάντα μα πάντα τους υπερψηφίζουν οι άνθρωποι που στείλαμε εκεί, να προασπιστούν τα συμφέροντα μας και τις ατομικές μας ελευθερίες στο φινάλε.
Κάπου ένα 24ωρο κοντεύει να συμπληρωθεί που υπερψηφίστηκε το νομοσχέδιο ACTA. Δε μιλάμε απλά για ένα νομοσχέδιο κοινότυπο. Μιλάμε για επίσημη παρακολούθηση και καταστολή, χωρίς το ελάχιστο δικαίωμα προστασίας μα και πραγματικής ενημέρωσης στον πολίτη (διαβάστε καλά το συγκεκριμένο άρθρο, ωστε να καταλάβετε πόσο περίπατο, παν πλέον τα προσωπικά σας δεδομενα και φυσικά δε μιλάμε μόνο για τα ψηφιακά. Μιλάμε για τα πάντα. για τη καθημερινότητα μας.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχισει. Το ACTA ψηφίστηκε από την Ευρώπη σε τελετή που έγινε στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ιαπωνία και από τους ευρωβουλευτές αυτών των κρατών:

1. Austria
2. Belgium
3. Bulgaria
4. Czech Republic
5. Denmark
6. Finland
7. France
8. Ελλάδα
9. Hungary
10. Ireland
11. Italy
12. Latvia,
13. Lithuania
14. Luxemburg
15. Malta
16. Poland
17. Portugal
18. Romania
19. Slovenia
20. Spain
21. Sweden
22. United Kingdom

Λάβετε παράλληλα υπ’ όψι πως το ACTA, έχουν ήδη προσυπογράψει από τη 1η Οκτωβρίου του 2011 οι χώρες: Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία, Νότιος Κορέα, Μαρόκο, Νέα Ζηλανδία, Σιγκαπούρη και Ηνωμένες Πολιτείες.
Ακομα επειδή άργησε να υπογράφει εδώ, είναι γιατί στην αρχή είχε απορριφθεί από μεγάλη μερίδα ευρωβουλευτών, με αποτέλεσμα στη συνεχεια να υπάρξουν άπειρες πιέσεις από τη Γαλλική (κυρίως) κυβέρνηση και τη Γερμανική.
Προσέξτε όμως παραπάνω πως οι Γερμανοί ευρωβουλευτές , ΔΕΝ ψήφισαν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (εκλογές και εκεί, οσονούπω), με την ασφάλεια όμως πως αυτό άπαξ και ψηφιστεί από τους εταίρους, θα μπορεί να εφαρμοστεί παντού στην Ευρώπη.
-Ότι τυχόν κενά αφήνει ο ACTA, θα έρθουν μετά τις Αμερικάνικες εκλογές να τα καλύψουν οι SOPA και PIPA και στη συνεχεια θέμα χρόνου είναι να έρθουν τροποποιημένα και να αποτελέσουν νόμους και στην καθημερινή μας ζωή, σαν συμπλήρωμα του διεθνούς πλέον τρομονομου.
Μη παραξενευτείτε λοιπόν, αν αύριο, μεθαύριο, σε λίγες βδομάδες/μήνες, δείτε ένα διαδίκτυο κλειδωμένο και με άπειρους περιορισμούς. Μη παραξενευτείτε αν ακούτε στις ειδήσεις για φυλακίσεις 40-50 χρόνων ανθρώπων οι οποίοι αντέγραψαν ένα αρχείο και φυλακίσεις 10-20 χρόνων για ανθρώπους που βίασαν και σκότωσαν.
Βλέπετε ο βιασμός και σκοτωμός, δεν κάνουν ζημιά στις τσέπες των πολυεθνικών!
Ξέρετε όμως τι με τρομάζει πιο πολύ? Η απάθεια. H αποχαύνωση. Η έλλειψη αντίδρασης
 
http://osarena.net/news/elefthero-internet-to-allo-me-ton-toto-to-xerete.html

Για πες μας εσύ: πώς θα υπάρξει ειρήνη χωρίς ισότητα, ελευθερία και δικαιοσύνη;

Πόσα χρόνια ακόμη θα βλέπω το ίδιο ρεπορτάζ σε διακαναλικές διασκευές; Μεσήλικες στη λαϊκή να απευθύνονται οργισμένοι στις κάμερες λέγοντας πως «θα μπούμε στη Βουλή», υπάλληλοι γραφείων που συνωμοτούν την ώρα του καφέ κάτω από τη μύτη του προϊστάμενου, μιλώντας για την απεργία που θα ήθελαν να κάνουν αλλά δεν μπορούν λόγω δανείων και πιστωτικών καρτών, χιλιάδες διαδηλωτών να στρέφουν τις ανοιχτές παλάμες στο κοινοβούλιο ελπίζοντας σε «μια νύχτα μαγική, σαν την Αργεντινή» και άλλοι, εργάτες οργισμένοι, να την περιφρουρούν γιατί αυτοί μόνο ξέρουν να διαμαρτύρονται όπως πρέπει.
Οι επαναστάτες του facebook, εγκλωβισμένοι στο μικρόκοσμο της διαδικτυακής εκτόνωσης να εξυβρίζουν νύχτα-μέρα πολιτικούς, δημοσιογράφους και «αντίπαλους» bloggers… Διανοούμενοι της ξύλινης γλώσσας να γράφουν νέα μανιφέστο αναμασώντας σαν τσίχλα νεκρές κουβέντες, σκονισμένες από την πολυετή κι ανέξοδη χρήση. Το κεντρικό δελτίο των ειδήσεων να μιλά για «τεμπέληδες και ανεύθυνους πολίτες», για τον εθνικό διασυρμό και την «αμαύρωση της εικόνας της χώρας μας στο εξωτερικό» ενώ η απάθεια φουντώνει κάθε μέρα όλο και περισσότερο, φουντώνει κάτω από τα σενάρια θεωριών συνωμοσίας που μεταδίδουν εκπομπές που ξαφνικά ανακάλυψαν τα μυστικά των κυβερνήσεων που δεν τα έβλεπε ούτε ο ήλιος, πως για όλα φταίνε οι Εβραίοι και οι μετανάστες (αμέτρητες στρατιές να καταριούνται τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, που σαν μια πανούκλα χειρότερη και από εκείνη του 14ου αιώνα, απειλεί να αφανίσει το έθνος, τα έθνη και ολόκληρη την ανθρωπότητα), και ο Λαζόπουλος να κατευνάζει τα πλήθη που «επιθυμούν εξέγερση». Έτσι αποχαυνωμένοι όλοι στον ηδονισμό της τηλεκατανάλωσης, αναζητούν διεξόδους, αλλά ανοίγουν την ίδια στιγμή νέους λαβυρίνθους, δίχως εναισθησία. Άλλοι, τέλος, συμβιβάζονται με την ιδέα της «κινεζοποίησης» και ψάχνουν λύσεις ώστε να εξασφαλίσουν τα παιδιά τους, στέλνοντάς τα είτε στην Ευρώπη, είτε στην Αυστραλία. Στ’ αλήθεια, θέλεις σύγκρουση μωρό μου;
Όταν έρχεται η ώρα της σύγκρουσης, όμως… τότε γίνεσαι «πράος», σκεπτικιστής και «καθώς πρέπει». Τότε οι συγκρουσιακοί γίνονται είτε κουκουλοφόροι, παρακρατικοί και υποκινούμενοι, είτε απλώς πλιατσικολόγοι και καταστροφικοί για το «κίνημα» που θέλεις, το «κίνημα» που ονειρεύεσαι, που μπορεί να μπει στη Βαστίλη χωρίς να ρισκάρει απολύτως τίποτα. Νοσταλγείς το 2004 με την πολυχρωμία της εορταστικής πρωτεύουσας, τους χαζεμένους τουρίστες και το ξένοιαστο καλοκαίρι – εκείνες τις 24 ημέρες αδείας μετ’ επιδόματος που χάθηκαν για πάντα.
Στ’ αλήθεια, πόσο πολύ φοβάσαι τελικά; Ζητάς ένα «στέρεο έδαφος», έστω κι αν αυτό σημαίνει εκμετάλλευση, στέρηση, περιορισμό της δημοκρατίας, ιδιώτευση και (αυτο)λογοκρισία. Κι αν ξεβολευτείς απ’ τον καναπέ, θα είναι για μια ειρηνική βόλτα στους δρόμους της πόλης, ώστε να κάνεις τι; Να δείξεις πως αντιδράς και διαμαρτύρεσαι… Σε ποιούς; Σ’ αυτούς που δεν δίστασαν να δώσουν εντολή επίθεσης στην κοινωνία την 15η και την 29η του Ιούνη; Ώστε να κάνουν τι; Να σε λυπηθούν ή να δώσουν σημασία στα δίκαια αιτήματα σου; Εκτός κι αν το κάνεις για να λες πως ήσουν εκεί, πίσω, έτοιμος ν’ αντισταθείς αλλά όχι και συγκρουόμενος ! – προς θεού – το κίνημα δεν πρέπει να αμυνθεί γιατί θα διώξει αυτούς που μόλις ήρθαν: «κάντε καθιστική διαμαρτυρία – εγώ πάω για καφέ και έρχομαι να πιάσω θέση» ή «ας φτιάξουμε ένα κόμμα για ν’ αλώσουμε το σύστημα από τα μέσα» ή «καλύτερα να μην κλείνουμε τους δρόμους και εμποδίζουμε την κυκλοφορία, ζημιώνεται και η αγορά, καταστρέφεται και η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό». Περιμένεις λες «τον θεό να μας σώσει»… Πού ήταν ο θεός να βοηθήσει τους Κομμουνάρους, τους Κρονστανδιώτες, τους Ισπανούς; Ο θεός πέθανε! Γιατί πέθανες κι εσύ! Δεν ζεις πλέον, παρά μόνο επιβιώνεις!
Σου έχουν κηρύξει πόλεμο και σου ζητάνε να τηρήσεις την ειρήνη. Θα συνεχίσεις, λοιπόν, ν’ αναζητάς την τέλεια θεωρία για την επόμενη ημέρα, ή θα επιδιώξεις να φτιάξεις εσύ τη μέρα, ώρα προς ώρα, μέσα από τη δράση; Πες μας τον τρόπο, πες μας πώς το σκέφτεσαι εσύ, έλα μαζί μας ή να ‘ ρθουμε εμείς, αλλά μην μας ζητάς μια συνδρομή για την οργάνωση, μην έρχεσαι και φεύγεις συνέχεια, μην σιωπάς και μην μιλάς ασταμάτητα. Μην περιμένεις ότι θα μας συγκινήσεις δημοσιεύοντας το δράμα των θυμάτων της καταστολής. Σκέψου μόνο ότι μπορεί να’ ρθει η σειρά σου.
Για πες μας εσύ: πώς θα υπάρξει ειρήνη χωρίς ισότητα, ελευθερία και δικαιοσύνη; (Αλλά αυτός ο καθρέφτης ποτέ δεν απαντά – μας κοιτάζει ένα αμήχανο είδωλο και μοιάζουμε και οι δυο με μαριονέτες).


Συγγραφή: Efor, Julien Febvre Ian Delta


http://eagainst.com/articles/%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%BC%CF%89%CF%81%CF%8C-%CE%BC%CE%BF%CF%85/