Αναδημοσίευση από aruthlesscritiqueagainsteverythingexisting.wordpress.com
Το ζήτημα των παλιννοστούντων παραμένει στα χαμένα του “κινήματος”
Στα πλαίσια της γενικότερης υποτίμησης, οι συντάξεις, τα επιδόματα και η πρόσβαση στην υγεία μειώνονται. Πρόσφατα έχει ανακύψει σημαντικό ζήτημα με τις συντάξεις του ΟΓΑ προς τους “παλιννοστούντες” οι οποίες και ανακοινώθηκε ότι θα κοπούν τελικά από Σεπτέμβρη. Το ζήτημα έχει κινητοποιήσει το σύνολο των ποντίων από την πρώην ΕΣΣΔ και τις οικογένειες τους καθώς πολλές από αυτές τις οικογένειες στηρίζονται σε σημαντικό βαθμό σε αυτές τις συντάξεις και μερικές εξ αυτών εξ’ ολοκλήρου σε αυτές. Το ζήτημα δεν είναι απλό και ακόμα παραμένει στα αζήτητα.
Οι παλιννοστούντες τόσα χρόνια ενσωμάτωσαν σε μεγάλο βαθμό την εθνική ιδεολογία, συστρατεύθηκαν στον εθνικό κορμό, και αν και η υλική πραγματικότητα-τουλάχιστον αρχικά- ήταν αυτή ενός μετανάστη σε μια ξένη χώρα( δεν ήξεραν την γλώσσα, φτώχεια κτλ) οι ίδιοι εντάχθηκαν ιδεολογικά στην σύγχρονη Ελλάδα, και την στήριξαν με όλες τους τις δυνάμεις, τόσο σε επίπεδο εργατικής δύναμης,( μιας πολύ υποτιμημένης εργατικής δύναμης για τα δεδομένα του 90′ ) και ιδεολογικά-σε επίπεδο εικόνας- μέχρι και ολυμπιονίκες παλιννοστούντες είχαμε! που από κάτω τα ελληνικά σημαιάκια κουνιόνταν υστερικά! Το κράτος σε μια προσπάθεια ένταξης τους με όρους συμφέροντες(αλλά και γιατί ο τότε κεϋνσιανισμός το επέτρεπε και το είχε ανάγκη κιόλας) άρχισε να παραχωρεί στους ηλικιωμένους συντάξεις του ΟΓΑ ύψους 340e περίπου.
Οι παλιννοστούντες έγιναν έτσι “πολίτες 2 κόσμων” του εθνικού από την μία(του οποίου αποτελούσαν και εξέχοντα μέλη, με όλους να τους ¨επαινούν” με κορόνες τύπου: αυτοί είναι πιό έλληνες από εμάς(!)) και από την άλλη αυτού του υπαρκτού, του υλικού και κυρίως του εργατικού στον οποίο και δούλευαν ως υποτιμημένοι και μάλιστα πάλι με επαίνους από τον εθνικό κορμό τύπου: κοίτα πόσο εργατικοί και ολιγαρκείς είναι, όχι σαν εμάς που έχουμε γίνει άπληστοι και καλοπερασάκιδες! Αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο οι παλιννοστούντες κρατήθηκαν μακριά από αγώνες ως τα “ενσωματωμένα- υποτιμημένα καλά παιδιά του εθνικού κορμού”.
Η επιτακτική ανάγκη τους να πουλήσουν την εργατική τους δύναμη σε ανταγωνιστική τιμή όταν είχαν πρωτοέρθει στην Ελλάδα, η έντεχνη διατήρηση τους από το ελληνικό κράτος στο επίπεδο του ανειδίκευτου εργάτη, η ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό(μέσα από συγκεκριμένη πολιτική τότε του κράτους, μέσω εκπαίδευσης αλλά και νομικών πλαισίων) και η απέχθεια τους προς κάθε τι “κομμουνιστικό” και “αριστερό” στην όψη, ήταν ιδανικό μείγμα για να συνεχίσουν να δουλεύουν ως σχετικά υποτιμημένο προλεταριάτο(η ανάπτυξη σε μεγάλο βαθμό, κυρίως στην βόρεια Ελλάδα βασίστηκε πάνω τους) και να κρατηθούν μακριά από κάθε εργατικό αγώνα των “ντόπιων” αλλά και από τους αγώνες των μεταναστών, να δημιουργηθεί το ενδιάμεσο υποκείμενο του παλιννοστούντα. Δεν ήταν ούτε ντόπιοι ούτε μετανάστες. Οι αγώνες των ντόπιων δεν τους αφορούσαν-καθώς η σταδιακές και βραχυπρόθεσμες διακυμάνσεις της αξίας της εργατικής δύναμης των ντόπιων λειτουργούσαν προς όφελος των παλιννοστούντων, ήταν πιο ανταγωνιστικοί- ενώ οι αγώνες των μεταναστών δεν τους αφορούσαν επίσης, δεν ζούσαν όπως όλοι οι μετανάστες, είχαν μια στοιχειώδη πρόσβαση στην δημόσια υγεία, δεν είχαν θέμα με τα “χαρτιά τους” κτλ
Η αλλαγή στο καθεστώς του “παλιννοστούντα” αρχικά μέσω των περικοπών των συντάξεων του ΟΓΑ εντάσσεται σαφέστατα στο γενικό πλαίσιο ανάγκης υποτίμησης της εργατικής δύναμης και απαλλαγής άμεσα από τους συνταξιούχους που δεν “παράγουν αξία”, με συνέχεια την υποχώρηση της “ταυτότητας” του παλιννοστούντα( ήδη άρχισαν δειλά-πολύ δειλά ακόμα- να συζητούν για επανεξέταση των “γεωργιανών” και “αρμένιων” που ήρθαν “μαζί”) και σταδιακής εξίσωσης τους με τους “κανονικούς” μετανάστες. Είναι λογικό οι παλιννοστούντες να χτυπηθούν καθώς είναι “ορφανοί” από οποιαδήποτε διασύνδεση με οποιοδήποτε κίνημα και είναι εντελώς άπειροι από αγώνα τέτοιου τύπου ενώ είναι αποξενωμένοι και από τους άλλους μετανάστες. Από την άλλη η σύνδεση τους με την οποιαδήποτε αριστερά μοιάζει δύσκολη έως απίθανη λόγω των ιστορικών αντανακλαστικών τους.
Στο πλαίσιο αυτό η αντίδραση των παλιννοστούντων είναι 3 κατευθύνσεων οι οποίες μερικές φορές διαπλέκονται. α) Μαζικές ανοργάνωτες διαδηλώσεις- κυρίως στην Θεσσαλονίκη οπού οι πόντιοι και οι ρωσόφωνοι είναι η δεύτερη κοινότητα στην πόλη μετά τους έλληνες- με βασικό αίτημα την μη κατάργηση των συντάξεων και με βασικό επιχείρημα το άκομψο “είμαστε έλληνες δεν είναι αυτό δυνατόν“. Τα αντανακλαστικά της ένταξης στον εθνικό κορμό και η πίστη ότι τα προηγούμενα χρόνια-της όποιας ευμάρειας- ήταν άμεσο αποτέλεσμα της ένταξης σε αυτόν, δημιουργούν αυτόν τον υπερτονισμό της εθνικής ταυτότητας ο οποίος απαιτεί την μεταχείριση τους ως αυτό στο οποίο νομίζουν οι ίδιοι ότι έχουν ενταχθεί, ενώ ταυτόχρονα υπονοεί ότι η υποτίμηση πρέπει να στοχεύει κάπου αλλού, σε κάποιους άλλους. Έτσι και οι αγώνες ρίχνουν “άσφαιρα” καθώς απαιτούν κάτι με επιχείρημα κάτι το οποίο αρχικά για το κεφάλαιο πλέον δεν παίζει ρόλο-είναι άλλες οι αναγκαιότητες της συσσώρευσης τώρα- ενώ ταυτόχρονα σε δεύτερο πλάνο διαχωρίζονται εκ νέου από τους άλλους μετανάστες. Έτσι β) οδηγούνται κάποιοι στην χρυσή αυγή, ως κοινότητα επιβεβαίωσης της εθνικής ένταξης- επιβεβαίωσης ηθικής αλλά και υλικής- καθώς εκεί δίνεται ο τρόπος και η πιθανότητα μεταβίβασης της υποτίμησης σε κάποιους “άλλους” που δεν είναι σαν “εμάς” και γ) οδηγούνται μαζικά στην γκετοποίηση και την μαφία, σε άλλα σκοτεινά πεδία παραγωγής αξίας, ναρκωτικά, πορνεία κτλ κάτι με προφανείς επιπτώσεις στις “κινηματικές προοπτικές” τους.
Είναι ανάγκη οι ελάχιστοι δεσμοί που έχει το κίνημα με αυτούς τους ανθρώπους να αξιοποιηθούν. Κίνημα, σημαίνει πάνω απ όλα η κατάργηση κάθε διαχωρισμού και διαμεσολάβησης, κάθε κατηγοριοποίησης. Πρέπει να βρεθούμε με αυτούς τους ανθρώπους, πρέπει να πάψουμε να λέμε “αυτοί” και “εμείς”.
ΥΓ. μετά από τόσα χρόνια οι ΚΚΕδες που τότε το 92-96 προσέγγιζαν παλιννοστούντες και με κριτήριο αν ήταν μέλη του κόμματος στην ΕΣΣΔ, τους υπόσχονταν ότι θα τους “βολέψουν” σε καμιά δουλίτσα και ότι θα τους έβρισκαν μεροκάματα, ας σκεφτούν πολύ καλά τι ρόλο έπαιξαν στην όλη ιστορία, και κυρίως που είναι τώρα….